مدرسه علمیه طوبی بهبهان

برای غلبه بر نفس

شیخ رجبعلی خیاط

*مداومت بر ذکر لاحَولِ وَ لا قُوَّة اِلَّا بِالله العُلیُ العُظیم

*ذکر یا دائم یا قائم

*برای  سرکوبی  نفس های  سرکش صبح و شام سیزده بار گفتن ذکر اَللهُّمَ لَکَ الحَمدُ وَ اِلَیکَ المُشتَکَی وَ اَنتَ المُستَعَان

*هر شب یکصد مرتبه گفتن یَازَکِیُ الطَّاهِرُمِن کُلِّ آفَة بِقُدسِه                     

منبع: کتاب کیمیای محبت احوالات شیخ رجبعلی خیاط محمدی ری شهر

مزد   اشک

امام صادق (ع) : هر      چیزی      پاداش     و  مزدی   دارد  ،  مگر 

 اشکی    که   برای   ما   ریخته    شود  که   چیزی   با   آن  برابری  نمی کند  .  (جامع الاحادیث شیعه ج12 ص 548)

یکی از عادتهای  شیخ  انصاری  خواندن  زیارت عاشورا بود. هر روز

 صبح  و عصر  آن  را  می خواند. بعد  از   وفاتش ،

  کسی  او  را در  خواب دید و  از  احوالش  جویا  شد . درجواب

  سه  مر تبه فرمود :عاشورا  !!! 

امام علی علیه السلام :

مَن عَمّرَ قَلبَهُ بِدَوام الذّکرِ حَسُنَت اَفعالُهُ فی السّرِّ وَ الجَهر. کسی که قلب خویش را با دائم الذکر بودن آباد گرداند خداوند افعال او را در نهان و آشکار نیکو می گرداند.

اُذکُروا الله فی کلِّ مَکان فانه معکُم .

خداوند را در همه جا یاد کنید که او در همه جا و در همه حال  با شما می باشد .

خدا را به حق امیرالمومنین علی(ع) بخوان

از صحابی خاص رسول خدا جناب عمار یاسر نقل است که روزی خدمت مولایم علی(ع) مشرف شدم حضرت فرمود در سیمایت گرفتاری و اندوهی میبینم ، سپس بدون اینکه چیزی بگویم اشاره به سنگی که در آنجا افتاده بود کردند و فرمودند بگیر و با آن دین وبدهکاری خود را ادا کن عرض کردم مولای من! این که سنگی بیش نیست ؟! فرمودند: خدا را بخوان تا طلا شود عرض کردم چگونه این سنگ به دست من به طلا مبدل شود؟ فرمودند ای ضعیف الیقین خدا را به حق من بخوان تا به دست تو طلا شود همانا خدای تبارک وتعالی به نام من آهن را برای داوود نرم و رام  گردانید پس خدا را به اسم مبارک امیرالمومنین علی (ع) خواندم  تبدیل به طلا گردیدمقدار مورد نیازم را برای قرضم برداشتم حضرت فرمود باز به اسم من بخوان تا مابقی آن به سنگ تبدیل شود من هم همین کار را کردم و تبدیل به سنگ گردید .

یکی از شاگردان آیت الله انصاری همدانی می فرمودند که به آیت الله انصاری عرض کردم در خدمت شما حال ما دگرگون می شود بفرمایید برای دوام حال چکار کنیم؟

فرمودند: ذکر ” یا حی و یا قیوم ”  را مرتب تکرار کن !

عرض کردم چه تعداد؟

فرمودند: اندازه نمی خواهد هر چقدر می توانید بیشتر بگویید…!

 (کتاب ذکرهای شگفت عارفان)

آرامش قلب

از علامه طباطبایی نقل شده است که از جهت آرامش قلب دست بر روی سینه بگذارید و سه چهار مرتبه ایستاده ونشسته این آیه را بخوانید

” ألذینَ أمَنوا وَ تَطمَئِنُّ قُلُوُبُهُم بِذِکرِالله ألا بِذِکرِالله تَطمَئِنُّ القُلُوب”

منبع نجات بخش گرفتاران محی الدین کمیلی محصل خراسانی

بحث فعلى ما در اين است كه اسباب ورود به بهشت در چيست ؟ و چه وسايلى انسان را در راه رسيدن به اين كانون موهبت الهى كمك مى كنند. در زير به پاره اى از اين وسايل اشاره مى گردد:

1. ایمان و عمل صالح                              
2. تقوی و خداترسی
3. احسان و نیکوکاری                              
4. جهاد و شهادت
5. ترک هواپرستی                                  
6. تقدّم در کارهای خیر و ایمان
7. هجرت                                              
8. صبر و تحمل در برابر سختی ها
9. استقامت در راه حق                            
10. اطاعت خدا و رسول
11. اخلاص                                              
12. صدق و راستی
13. اهتمام به نماز

1- ايمان و عمل صالح

نخستين چيزى كه سرمايهء اصلى نجات و خميرمايه سعادت و كليد درهاى بهشت شمرده شده ايمان وعمل صالح است , قرآن مى گويد: <و الذين آمنو عملوا الصالحات اولئك اصحابه الجنة هم فيها خالدون (بقره 82) كسانى كه ايمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند ياران بهشتند, و جاودانه در آن خواهند ماند>.

اين تعبير يا شبيه آن در آيات بسيارى وارد شده است كه تكرار آن بيانگر اهميت موضوع و توجه خاص قرآن نسبت به آن مى باشد.به اين ترتيب قرآن پرده­هاى اوهام گروهى از اهل كتاب و مقلدين آنها را در ميان اقوام و ملل ديگر, كه تصور مى كردند مسئله نجات و ورود در بهشت براساس يك سلسله روابط, يا ضوابطى غير از ايمان و عمل صالح است , پاره مى كند, و انسانها را براى ساختن خويش در دو بعد عقيده و عمل بسيج مى نمايد, و اتفاقاً آيهء مورد بحث به دنبال آياتى درباره قوم يهود است كه خود را قوم برگزيده خداوند مى دانستند, و گاهى فرزندان خدا خطاب مى كردند وحى گفتند: <اگر هم نگاه كرده باشيم جز چند روزى آتش دوزخ به ما نخواهدرسيد> گوئى عهد و پيمانى با خدا بستد بودند.

2- تقوى و خدا ترسى

عامل ديگر, تقوى و پرهيزگارى است ; كه در آيات فراوانى از قرآن مجيد نيز روى آن تكيه شده است , ازجمله در سورهء مريم بعد از اشاره به جنات عدن و باغهاى جاودانهء بهشت , و بخشى , از نعمتهاى آن مى فرمايد: <اين همان بهشتى است كه ما به ارث به بندگان پرهيزگار خود مى بخشيم > (تلك الجنة التى نورث من عبادنا من كان تقياً (مريم 63).

تعبير به <تلك > در آغاز آيه كه اشاره به دور است در واقع اشاره اى است به عظمت مقام بهشت , گوئى آنچنان والا است كه از دسترسى فكر و انديشهء ما فراتر است .

ادامه »

.          فروتني نعمتي است که مورد رشک قرار نمي گيرد . امام حسن عسگري (ع)

·         لبخند آدمي بر روي برادر ديني اش حسنه است . امام  محمدباقر ( ع)

·         هديه کينه را از دلها مي زدايد .امام  رضا ع

·         از هم صحبتي با سست رأي دوري جوييد . امام علي (ع)

·         با مردم چنان سرکنيد که دوست داريد با شما سرکنند . امام حسن (ع)

·         هيچ چيز مثل خوش خلقي زندگي را شيرين نمي کند . امام حسن (ع)

·         نصف عقل آدمي اظهار دوستي نسبت به عموم مردم است . امام رضا(ع)

·         برادرت را با نيکويي به او سرزنش کن و گزند وي را به بخشش به او ، با وي بازگردان . امام علي (ع)

·         خوش اخلاقي دوستي را پايدار مي سازد .  رسول اکرم (ص)

·         اي علي در گفتار هيچ چيزي نيست مگر با کردار . رسول اکرم (ص)

·         نيکوکاري و اخلاق خوب شهرها را آباد و عمرها را زياد مي کند . امام باقر (ع)

·         سخن چين، فتنه چند ماهه را يکساعته برپا مي کند . امام علي (ع)

·         بهترين صدقه ايجاد صلح و آشتي در ميان مردم است . رسول اکرم (ع)

·         نشانه برادري ، وفاداري در سختي و آسايش است . امام حسين (ع)                     

·         ديدار دوست ستايشي از محبت اوست . امام علي (ع)

·         آن کسي که تو را از چيز خطرناکي بترساند ، مانند کسي است که تو را به چيز شادي آوري بشارت دهد . امام علي (ع‌)

·         زکاتِ برترين موقعيت ، فروتني است . امام علي (ع‌)

·         هنگامي که مؤمن برادر ديني خود را خشمگين مي کند ، زمينه جدايي را فراهم ساخته است . امام علي (ع‌)

·         رعايت انصاف اختلافات را رفع مي کند و دوستي و مودت ايجاد مي نمايد . امام علي (ع)

·         محبوب ترين عبادت نزد خداوند شادکردن دل مؤمن است . امام محمدباقر(ع)

ای علی دوست ، ای کسی که با شنیدن منقبت علی دلت شاد می­شود ، بشنو و بترس و بلرز از این حرف . اگر دنیای امروز بخواهد علی را بشناسد ، چطور می­شناسد ؟ دو راه دارد . یک راه از طریق تاریخ است .

راه دیگر از طریق پیروان علی است . فرض کنیم یک نفر می­خواهد علی را بشناسد . می­خواهد پیروان علی ، مأمومین علی ، دنباله­روهای علی ، شیعیان علی را بشناسد ، تا علی را بشناسد .

چه می­بیند ؟ آیا علم می­بیند ؟ آیا تقوا می­بیند ؟ آیا علاقه به یتیم که در علی بود ، می­بیند ؟ آیا خدمت به مردم می­بیند که در علی وجود داشت ؟ آیا شجاعت و صراحتی می­بیند که در علی بود ؟ به هوش باش ! چگونه می­خواهی علی را بشناسی ؟ چرا سفیه باشیم ؟ چرا بی­سواد باشیم ؟ درست است که ما ننگ علی باشیم ؟ …

شخصی از حضرت صادق (ع) می­پرسد که ما نام شما را بر اولاد خود می­گذاریم ، آیا این کار به کمک ما می­آید ؟ حضرت می­فرماید : بله و « هل الدّین الا الحبُّ : آیا دین جز دوستی چیزی هست ؟ » . سپس برای اینکه اشتباه نشود ، می­گوید : « قل ان کنتم تحبّون الله فاتبعونی یحببکم الله » (آل عمران/31) ، کسی که خدا را دوست دارد ، پیرو پیغمبر خداست . بنابراین ایمان علی و کمال ایمانش موجب می­شود که جزو دین شود و پیامبر بفرماید : « لا اسئلکم علیه اجراً الا المودّه فی القربی » (شوری/23)

علی چون ایمان کامل است ، واکنش­های متفاوتی در مقابل دنیا دارد .

ادامه »

ضرورت وجود اسوه در زندگی تا جایی است که خداوند وجود مقدّس پیامبرش را این گونه معرّفی می­کند :

« لَقَد کانَ لَکُم فِی رَسُولِ اللهِ اُسوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَن کانَ یَرجوا الله و الیومَ الآخِرَ و ذَکَرَ اللهَ کَثیراً (1) ؛ قطعاً برای شما در رسول خدا سرمشقی نیکوست ، برای آن کس که به خدا و روز بازپسین امید دارد و خدا را فراوان یاد می­کند » .

و فاطمه زهرا (سلام الله علیها) از لسان این اسوه­ی الهی می­فرمایند :

« مَثَل امام مانند کعبه است که مردم نزد او می­آیند و او نزد کسی نمی­رود  » . (2)

امام کعبه­ی الهی است که طواف آن ، لحظه لحظه‌ی آدمی را به درگاه حق نزدیک می­کند . امام محور دین و پناه مردم است . تنها نقطه­ی رستگاری و هدایت است و از بانو این گونه می­آموزیم :

« خدا اطاعت و پیروی از ما اهل بیت را سبب برقراری نظام اسلام و امامت ما را برای ایمن ماندن از تفرقه قرار داد » .(3)

فاطمه زهرا (سلام الله علیها) در راستای تحقّق امر امامت در میان امّت پیامبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) در خطابه­ها و سخنان خود جایگاه امام در میان مردم ، نقش حیاتی مقام ارزشمند امامت را این گونه تبیین می­کنند :

« آگاه باش ! قسم به خدا اگر حق را به اهلش واگذار می­کردند و از عترت پیامبر خدا اطاعت می­کردند ، حتّی دو نفر نیز درباره­ی حکم الاهی اختلاف نداشتند » .(4)

شاگرد مکتب فاطمی تنها حلقه­ی اتّصال آسمان و زمین را ، تنها چراغ هدایت را ، و تنها خواستگاه خدا روی زمین را فرزندان پاک پیامبرش (صلّی الله علیه و آله و سلّم) می­داند ، چراکه گوهر عصمت ، آنان را در مقامی قرار داد تا اوامر و نواهی پروردگار را به مردم برسانند و با توسّل و توجّه به آنان است که می­توان از مصائب این دنیا و آن دنیا رهایی یافت :

 « ما اهل بیت رسول خدا  (صلّی الله علیه و آله و سلّم) وسیله­ی ارتباط خدا با مخلوقاتیم ، ما برگزیدگان خداییم و جایگاه پاکی­هاییم ، ما دلیل­های روشن خداییم و وارث پیامبران الاهی ما هستیم … » .(5)

شاگردی در مکتب فاطمی به ما می­آموزد که باید در محضر امام زندگی کرد و تنها راه برای سعادتمندی ، نفس کشیدن در هوای پاک اوست . تنها قلبی زنده است که به عشق او و با محبّت او می­تپد .

در سیره­ی فاطمی ، امیر مؤمنان علی (علیه السّلام) برای بانو فقط همسری نیکو نبود بلکه حکایت سرسپردگی به آستان امام زمانش و خدمتگزاری او بود .

فاطمه زهرا (سلام الله علیها) فرمودند :

« محمّد و علی دو پدر برای امّت هستند ، اگر مردم از آنها اطاعت کنند انحرافات را اصلاح می­کنند و آنها را از عذاب دائمی نجات می­دهند و اگر موافق و همراه آنها باشند ، نعمت­های پایدار الهی را ارزانی آنها می­دارند » .(6)

کتاب دینداری فاطمی  /   نویسنده : م – صمصام شریعت

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1.        سوره احزاب / 21

2.        بحار ، ج 26

3.        احتجاج ، ج 1 ، ص 97

4.        بحارالانوار ، ج 36

5.        نقل از نهج الحیاه

6.        بحار ، ج 22

طوفان­های زندگی آدمی را به تلاطم می­کشاند . غم از دست دادن­ها ، دغدغه­ی داشتن­ها و نداشتن­ها ، دلواپسی از فردایی که در راه است ، روح و جسم را به اندوه و یأس می­رساند . امّا تنها دستگیره­ی نجات از این گرداب ، توکّل است و رضا . خود را به خدا سپردن است . و توکّل یعنی دست در دست خدا و در پناه او راه افتادن . شاگردی در مکتب فاطمی به ما می­آموزد که هرچه از دوست رسد نیکوست و زندگی آزمونی است برای چگونه ماندن .

پس باید راضی شویم به رضایتش تا مرضیّ درگاهش شویم . از بانویی درس رضا می­آموزیم که خود اسوه‌ای است از سرسپردگی در آستان محبوب . همراه و همراز پدر بودن در سال­های نبوّت ، در کنار ­همسر ایستادن در حریم امامت و شهیده­ی مظلومه شدن در دفاع از ولایت ، باعث شد تا او را راضیّه­ی مرضیه بنامند . تا جایی که خطاب به پدر فرمود :

« یَا اَبَه سَلَّمتُ وَ رَضِیتُ وَ تَوَکَّلتُ عَلَی الله (1) ؛ ای پدر ! در برابر خواسته­های خدا تسلیم و راضیم و به خدا توکّل کرده­ام » .

او که خود شاگرد مکتب نبوی است ، به ما می­آموزد که باید رضایت و قناعت را نیز از او گدایی کرد .

« اللَّهُمَّ قَنَّعنِی بِمَا رَزَقتَنِی (2) ؛ بارخدایا ! مرا به آنچه روزی داده­ای قانع گردان » .

و در چنین مکتبی است که صبر و رضا در دریای طوفان­زده­ی زندگی کشتی نجات می­شود . نفس مطمئنّه­ی بانو (سلام الله علیها) مرهمی می­شود برای دل­های سوخته­ای که در کوره­ی داغ این دنیا می­سوزند تا پاک و زیبا به محضر دوست شرفیاب شوند و بلانوشان این دنیا در سایه­ی تسلیم و رضا ، مقرّبان آن دنیا می­شوند .

امّا شاگردی در این مکتب درس دیگری نیز به ما می­دهد . آنجا که رضایتمندی دیگر نه تنها پسندیده نیست بلکه نکوهیده است ! و آن راضی بودن از خود و خشنودی از هر آنچه که هستیم . شاگرد مکتب فاطمی می‌آموزد که زندگی جولانگاهی است میان خوف و رجاء . ناامیدی از خود و امید به خدا . باید بدانیم هر آنچه که هست از اوست و توفیقی از جانب او . رضایت از خود ، عُجب است و عُجب انسان را به رکود و نیستی می­کشاند و زندگی فاطمی همه­اش حرکت است و رفتن ، نه سکون و ایستادن .

و از دیگر رضایتمندی­ها که در طلبش هستیم ، رضایت بانو فاطمه زهرا (سلام الله علیها) است .

وای بر قومی که در حقّ دختر پیامبرشان جفا کردند ! و ما که از نسل امّت همان پیامبریم چگونه حقّ او را اداء می‌کنیم ؟ به راستی برای رضایت بانو چه کرده­ایم ؟ مگر نشنیده­ایم از پیامبرمان که در حقّش فرمودند :   

« خشنودی فاطمه ، خشنودی من است و خشم و غضب فاطمه خشم و غضب من است هرکس فاطمه را دوست بدارد ، مرا دوست داشته و هرکس او را خشنود سازد ، مرا خشنود کرده است » .

کتاب دینداری فاطمی  /   نویسنده : م – صمصام شریعت

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1.        بحارالانوار ، ج 44

2.        مهج الدعوات

أینَ الرّجَبِیُّون ؟

عَظُمَ الذَنبُ مِن عَبدِکَ فَلیَحسُنِ العَفوُ مِن عِندِکَ

طلوع ماه رجب گوارای وجودتان

بار دیگر خورشید رجب طلوعی دوباره و بس زیبا نموده است امّا …

همچنان منتظر آمدن تو هستیم .

یا بن الحسن ! دوباره سفره میهمانی و مهربانی دیگری برپا شده و عاشقان را ، خداوند ، دعوت نامه­ای عاشقانه فرستاده است .

چه زیباتر می­شود این عشق­بازی ؛ آقا ! اگر ما را قابل بدانی و بیایی .

اللّهم عجّل لولیّک الفرج

********************************************

أین الرجبیون

در صحرای محشر بیرقی افراشته می شود و همه مردم از اولین و آخرین زیر لواء آن قرار می گیرند، بااینکه وادی بسیار وسیع است، اما جای سوزن انداختن نیست و مردم مانند تیر در ترکش به سختی در کنار هم قرار گرفته اند (1)، همه سر در گریبان حسرت فروبرده اند و عرق شرم از سر و رویشان می‏چکد و البته زمین نیز همچنان بی‏قرار حادثه‏ای در شرف وقوع است(2)، گنهکاران و فریب خوردگان قرار ندارند و اهمال کاران و غفلت زدگان چون گنگ خواب دیده حیرت زده اند…

جملگی در انتظار موعد رسیدگی به نامه اعمال تک تک بندگان هستند که ناگهان منادی ندا سر می دهد که «أین‏الرجبیون»، اهل ماه رجب کجایید؟

جمعی بر می‏خیزند که چهره‏شان چون قرص تمام ماه درخشان است، صفوف پریشان و متحیر اهل محشر را می شکافند و در پیشگاه حقیقت هستی و مالک این روز می ایستند. منادی، ندا سر می‏دهد که بهشت بر شما گوارا باد و ایشان با آرامشی رشک برانگیز به سمت مامن الهی حرکت می نمایند که زمزمه ای برمی خیزد که: “اینها چه کسانی بودند که چنین با احترام و آسان از صراط گذشتند؟”

یکی از همان سیرتان پاسخ می گوید که: ما رجبیون هستیم، زنان و مردانی که وقتی ماه رجب با تمام رحمتش بر ما سایه افکند با روی گشاده به استقبالش رفتیم، روزهایی از آن را روزه گرفتیم و شبهایش را به عبادت صاحبش گذراندیم(3). از همین روست که در این روز که نه ثروت های اندوخته‏تان در دنیا و نه فرزندان برومندتان به کارتان نمی آیند (4) نجاتمان بخشید و مقام شفاعتمان داد(5)، ما در ماه او که همان ماه رجب است از بذل مال دریغ نورزیم، تا برای آخرت خویش توشه‏ای فرستاده باشیم و خداوند بخشاینده به پاس این عمل‏ها مقامی مرحمت فرمود، که نه چشمی دیده و نه گوشی شنیده است(6) …

1- بحارالانوار، ج 7، ص 111            2- نهج‏البلاغه، خطبه 102              3- ثمرات الحیاط، ص 451، پیامبر اکرو (ص)
4- قرآن کریم، شعرا؛ آیه 88            5- ثمرات الحیاط، ص 252               6- بحارالانوار، ج 20

نویسنده : م – صمصام شریعت

شیعه بودن

به راستی معنای واقعی شیعه بودن چیست ؟ آیا می­توان ادّعا کرد که ما شیعه­ایم ؟ چگونه باید خود را محک زده ، عیارمان را بیابیم ؟ فاطمه زهرا (سلام الله علیها) در پاسخ می­فرمایند : « اگر به آنچه به شما امر می­کنیم ، عمل می­کنی و از هر آنچه شما را برحذر می­داریم ، دوری می­کنی ، از شیعیان ما هستی » .

پس چه ادّعای بزرگی است شیعه بودن ! خطاها و غفلت­های ما چه می­شود ؟! آیا می­توان با محبّت و مودّت به بانو ، کارنامه اعمال را از آلودگی­ها پاک نمود ؟! ایشان می­فرمایند :

« شیعیان ما از بهترین افراد بهشتند و همه دوستان ما و دوستان دوستان ما و دشمنان دشمنان ما ، همه در بهشت خواهند بود ، کسی که با قلب و زبان خود تسلیم ماست ، اگر از اوامر و نواهی ما در سایر امور سرپیچی نماید ، از شیعیان ما نیست ، گرچه چنین افرادی نیز پس از آنکه با بلایا و مصائب و انواع سختی­ها در عرصه­های قیامت و یا عذاب ، گناهانشان پاک شد ، اهل بهشت خواهند بود . ما به خاطر دوستی آنها با ما ، آنها را شفاعت کرده ، نجات می­دهیم و به پیشگاه خود منتقل خواهیم کرد » . ¹

آری بانوی دو سرا ، آنچنان محبّتی به شیعیان خود دارد که حتّی در لحظات پایانی عمر برای آنان دست به دعا برمی‌دارد و می­فرماید :

« خدایا ! از تو می­خواهم به حقّ کسانی که آنان را برگزیدی و به گریه­های حسن و حسین در فراق من ، از گناهکاران شیعیان من و شیعیان فرزندان من ، درگذری » . ²

شاگرد مکتب فاطمی بودن یعنی سعی و تلاش برای شیعه بودن . محبّت فقط در سینه محبوس نمی­شود بلکه باید در عمل بروز کند . محبّت روح عمل است و کیمیایی که عمل را جلا می­بخشد ، دلی که در آن محبّت ریخته شد باید با عمل به دریای بیکران وصل شود تا در برکه سکون و جمود رنگ تیرگی به خود نگیرد و آلوده نشود .

زهرای مرضیّه (سلام الله علیها) در تبیین مقام و ارزش شیعیان امیرالمؤمنین (علیه­السّلام) می­فرمایند :

« روزی پدرم به علی نگاه کرد و فرمود : این مرد و پیروان او در بهشتند » .

و چه ضمانتی محکم­تر از کلام نبی در سعادتمندی شیعه علی (علیه­السّلام) ! تا جایی که بانو می­فرمایند : « همانا سعادتمند کامل و حقیقی کسی است که علی را در دوران زندگی و پس از مرگش دوست داشته باشد » . ³

حضرت زهرا (سلام الله علیها) فرمودند :

آنگاه که روز قیامت برانگیخته شوم ، از گناهکاران امّت پیامبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) شفاعت خواهم کرد .

[نهج الحیاه به نقل از کتاب عوالم]

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1.        بحار ، ج 68

2.        ذخائر العقبی

3.        بحارالانوار ، ج 27

امام باقر (علیه السلام) :

فاطمه (سلام الله علیها) اطاعتش بر تمام مخلوقات خداوند همواره واجب است . از جنّ و انس و پرندگان و وحوش گرفته تا پیامبران و فرشتگان .

[دلائل الامامه / 27 ]

                                                              ************

امام صادق (علیه السلام) :

خیر و برکت بیشتر بر محور وجود زنها می­چرخد .

[وسائل الشیعه ، 11 / 14]

                                                             ************

حضرت زهراء (سلام الله علیها) :

هنگامی که در روز قیامت برانگیخته و محشور شوم ، خطاکاران امت پیامبر را شفاعت می­نمایم .

[احقاق الحق ، ج 19 ، ص 129]

یا فاطمه الزهرا

فاطمه (علیها السلام) در نزد مسلمانان برترین و والامقام­ترین بانوی جهان در تمام قرون و اعصار می‌باشد . این عقیده بر گرفته از مضامین احادیث نبوی است . این طایفه از احادیث ، اگر چه از لحاظ لفظی دارای تفاوت هستند ، اما دارای مضمونی واحد می‌باشند . در یکی از این گفتارها (که البته مورد اتفاق مسلمانان ، اعم از شیعه و سنی است) ، رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) می‌فرمایند : ” فاطمه سرور زنان جهانیان است ” . اگر چه بنابر نص آیه شریفه قرآن ، حضرت مریم برگزیده زنان جهانیان معرفی گردیده و در نزد مسلمانان دارای مقامی بلند و عفت و پاکدامنی مثال‌زدنی می‌باشد و از زنان برتر جهان معرفی گشته است ، اما او برگزیده‌ی زنان عصر خویش بوده است . ولی علو مقام حضرت زهرا (علیها السلام) تنها محدود به عصر حیات آن بزرگوار نمی‌باشد و در تمامی اعصار جریان دارد . لذا به همین خاطر است که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) در کلامی دیگر صراحتاً فاطمه (علیها السلام) را سرور زنان اولین و آخرین ذکر می‌نمایند . اما نکته‌ای دیگر نیز در این دو حدیث نبوی و احادیث مشابه دریافت می‌شود و آن این است که اگر فاطمه (علیها السلام) برترین بانوی جهانیان است و در بین زنان از هر جهت ، کسی دارای مقامی والاتر از او نیست ، پس شناخت سراسر زندگانی و تمامی لحظات حیات او ، از ارزش فوق العاده برخوردار می‌باشد . چرا که آدمی با دقت و تأمل در آن می‌تواند به عالیترین رتبه‌های روحانی نائل گردد . از سوی دیگر با مراجعه به قرآن کریم درمی‌یابیم که آیات متعددی در بیان شأن و مقام حضرتش نازل گردیده است که از آن جمله می‌توان به آیه‌ی تطهیر ، آیه مباهله ، آیات آغازین سوره دهر ، سوره کوثر ، آیه اعطای حق ذی القربی و … اشاره نمود که خود تأکیدی بر مقام عمیق آن حضرت در نزد خداوند است .

نام، القاب، کنیه‌ها

 نام مبارک آن حضرت ، فاطمه (علیها السلام) است و از برای ایشان القاب و صفات متعددی همچون زهرا ، صدیقه ، طاهره ، مبارکه ، بتول ، راضیه ، مرضیه ، نیز ذکر شده است .

فاطمه ، در لغت به معنی بریده شده و جدا شده می‌باشد و علت این نامگذاری بر طبق احادیث نبوی ، آن است که : پیروان فاطمه (علیها السلام) به سبب او از آتش دوزخ بریده ، جدا شده و برکنارند .

زهرا به معنای درخشنده است و از امام ششم ، امام صادق (علیه السلام) روایت شده است که : “چون دخت پیامبر در محرابش می‌ایستاد (مشغول عبادت می‌شد) ، نورش برای اهل آسمان می‌درخشید ؛ همانطور که نور ستارگان برای اهل زمین می‌درخشد .”

صدّیقه به معنی کسی است که به جز راستی چیزی از او صادر نمی شود . طاهره به معنای پاک و پاکیزه ، مبارکه به معنای با خیر و برکت ، بتول به معنای بریده و دور از ناپاکی ، راضیه به معنای راضی به قضا و قدر الهی و مرضیه یعنی مورد رضایت الهی .

کنیه‌های فاطمه (علیها السلام) نیز عبارتند از ام الحسین ، ام الحسن ، ام الائمه ، ام ابیها و … .

ام ابیها به معنای مادر پدر می‌باشد و رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) دخترش را با این وصف می‌ستود ؛ این امر حکایت از آن دارد که فاطمه (علیها السلام) بسان مادری برای رسول خدا بوده است . تاریخ نیز گواه خوبی بر این معناست ؛ چه هنگامی که فاطمه در خانه پدر حضور داشت و پس از وفات خدیجه (سلام الله علیها) غمخوار پدر و مایه پشت گرمی و آرامش رسول خدا بود و در این راه از هیچ اقدامی مضایقه نمی‌نمود ، چه در جنگها که فاطمه بر جراحات پدر مرهم می‌گذاشت و چه در تمامی مواقف دیگر حیات رسول خدا .

مکارم اخلاق

از جابر بن عبدالله انصاری، صحابی پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) منقول است که: مردی از اعراب مهاجر که فردی فقیر مستمند بود ، پس از نماز عصر از رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) طلب کمک و مساعدت نمود . حضرت فرمود که من چیزی ندارم . سپس او را به خانه فاطمه (سلام الله علیها) که در کنار مسجد و در نزدیکی خانه رسول خدا قرار داشت ، راهنمایی نمودند . آن شخص به همراه بلال (صحابی و مؤذن رسول خدا) به در خانه حضرت فاطمه (علیها السلام) آمد و بر اهل بیت رسول خدا سلام گفت و سپس عرض حال نمود . حضرت فاطمه (علیها السلام) با وجود اینکه سه روز بود خود و پدر و همسرش در نهایت گرسنگی به سر می‌بردند ، چون از حال فقیر آگاه شد ، گردن‌بندی را که فرزند حمزه ، دختر عموی حضرت به ایشان هدیه داده بود و در نزد آن بزرگوار یادگاری ارزشمند محسوب می‌شد ، از گردن باز نمود و به اعرابی فرمود : این را بگیر و بفروش ؛ امید است که خداوند بهتر از آن را نصیب تو نماید . اعرابی گردن‌بند را گرفت و به نزد پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) بازگشت و شرح حال را گفت . رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) از شنیدن ماجرا ، متأثر گشت و اشک از چشمان مبارکش فرو ریخت و به حال اعرابی دعا فرمود . عمار یاسر (از اصحاب پیامبر) برخاست و اجازه گرفت و در برابر اعطای غذا ، لباس ، مرکب و هزینه سفر به اعرابی ، آن گردن‌بند را از او خریداری نمود . پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) از اعرابی پرسید : آیا راضی شدی ؟ او در مقابل ، اظهار شرمندگی و تشکر نمود . عمار گردن‌بند را در پارچه ای یمانی پیچیده و آنرا معطر نمود و به همراه غلامش به پیامبر هدیه داد . غلام به نزد پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) آمد و جریان را باز گفت . حضرت رسول (صلی الله علیه و آله و سلم) غلام و گردن‌بند را به فاطمه (علیها السلام) بخشید . غلام به خانه‌ی صدیقه اطهر آمد . زهرا (علیها السلام) ، گردن‌بند را گرفت و غلام را در راه خدا آزاد نمود .

گویند غلام در این هنگام تبسم نمود . هنگامی که علت را جویا شدند ، گفت : چه گردن‌بند با برکتی بود ، گرسنه‌ای را سیر کرد و برهنه‌ای را پوشانید ، پیاده‌ای را صاحب مرکب و فقیری را بی‌نیاز کرد و غلامی را آزاد نمود و سرانجام به نزد صاحب خویش بازگشت .

به نظر می‌رسد بسیاری از ما باید در چگونگی رویکرد خود به اهل بیت (علیهم السّلام) تجدید نظر کنیم . تجدید نظری که می‌تواند جهت زندگانی ما را به عنوان پیروان آن بزرگان ، دگرگون بسازد . متأسّفانه یکی از جنبه‌های مورد غفلت از زندگانی حضرت سیّده النّساء زهرای مرضیّه (سلام الله علیها) جنبه‌ی علمی آن بانوی مکرّمه است .

امیرالمؤمنین علی (علیه السّلام) می‌فرمایند : « زنی خدمت حضرت صدّیقه کبری (سلام الله علیها) آمد و عرضه داشت : مادر ضعیفی دارم که در مورد نمازش دچار شبهه و سؤال شده است و مرا برای حلّ آن به محضر شما فرستاده است . حضرت فاطمه (سلام الله علیها) پاسخ وی را فرمودند . امّا آن زن تا ده سؤال پرسید و حضرت جواب همه‌ی آنها را بیان کردند . پس از سؤال و جواب‌ها ، آن زن شرمنده شد و عرض کرد : من باعث زحمت برای شما فرزند رسول الله نشوم ! امّا حضرت فاطمه (سلام الله علیها) فرمودند : هر مسئله‌ای برایت پیش آمد بیا و از من بپرس ! آیا اگر کسی یک روز و در قبال یکصد هزار دینار اجیر شود تا بار سنگینی را به پشت بام ببرد ، آیا این عمل برای او سنگین و ناگوار است ؟ آن زن پاسخ داد : خیر ! حضرت فرمودند : مزد من در برابر هر مسئله‌ای که از من پرسیده شود ، بیشتر از وزن مرواریدهایی است که فاصله‌ی زمین تا عرش را پر کرده است . پس شایسته است سؤالاتی که از من پرسیده می‌شوند اصلاً باعث زحمت و ناخوشی من نشود » .

آری حدیث فوق یادآور آن فرمایش شگفت‌آور امیرالمؤمنین علی (علیه السّلام) است که فرمودند : « هر چه می‌خواهید از من بپرسید چون حضرت صدّیقه طاهره (سلام الله علیها) فرمودند : هر چه برایت رخ داد بیا و بپرس » . از سوی دیگر این حدیث حقّاً و انصافاً و با تأکیدی رسا ، اهمّیّت تعلیم و تعلّم را در دین اسلام بیان می‌کند .

آری ! اصولاً یکی از خواصّ دین حق ، همین است که اوّلاً از روابط بین ظاهر (دنیا) و باطن (آخرت) پرده بر کَنَد ؛ یعنی اثرات عالم شهادت بر عالم غیب را اعلان کند . ثانیاً به فعّالیّت‌های آدمی قداست بخشد و ثالثاً در نتیجه‌ی آن دو کار ، انسان‌ها را به سمت قلّه‌های کمال و وارستگی به حرکت درآورد .  

در قسمت اوّل ، چهار موضوع را به اختصار ذکر کردیم : 1. نماز ؛ 2. دعا در قنوت نماز ؛ 3. قرآن ؛ 4. نماز شب . و اکنون به 10 موضوع دیگر اشاره می­کنیم :

1.        توسّل به ائمّه­ی اطهار(علیهم­السّلام)

آیت الله سیّد علی آقا قاضی در یکی از نامه هایش چنین مرقوم فرمودند : « …. و تمام طرق …. توسّل به ائمّه­ی اطهار (علیهم­السّلام) و توجّه تام به مبدأ است.  چون که صد آمد ، نود هم پیش ما است . با دراویش و طریق آنها کاری نداریم.  طریقه ، طریقه­ی علماء و فقهاست ، با صدق و صفا » .

2.       توسّل به حضرت سیّدالشّهدا (علیه السّلام(

محال است انسانی به جز از راه سیّدالشّهدا (علیه السّلام) به مقام توحید برسد.  سریان فیوضات و خیرات از مسیر حضرت سیّدالشّهدا (علیه­السّلام) است و پیشکار این فضیلت هم حضرت قمر بنی هاشم ابالفضل العبّاس (علیه السّلام) است .

3.       دعا برای فرج امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشّریف)

از آن چیزها که بسیار لازم و با اهمّیّت است ، دعا برای فرج حضرت حجّت ـ صلوات الله علیه ـ در قنوت نماز وتر است ؛ بلکه در هر روز و در همه­ی دعاها.

4.       دل هیچ کس را نرنجانید !

دیگر آنکه ، گرچه این حرف­ها آهن سرد کوبیدن است ، ولی بنده لازم است بگویم اطاعت والدین ، حُسن خلق ، ملازمت صدق ، موافقت ظاهر با باطن و ترک خدعه و حیله و تقدّم در سلام و نیکویی کردن با هر برّ و فاجر، مگر در جایی که خدا نهی کرده . الله الله الله که دل هیچ­کس را نرنجانید!

تا توانی دلی به دست آور / دل شکستن هنر نمی­باشد

5.       رفع ناراحتی­های روحی

آن مرحوم در هنگام اضطراب و ناراحتی­های روحی ، خواندن این کلمات را سفارش می­کردند : «لا اله الا الله وحده لا شریک له ، له الحمد و له الملک و هو علی کل شیء قدیر ، أعوذ بالله من همزات الشیاطین و أعوذ بک ربی من أن یحضرون إن الله هوالسمیع العلیم ؛ هیچ معبودی جز خداوند یکتای بی­شریک وجود ندارد و ستایش و حکومت مخصوص اوست و او بر هر کاری تواناست . از وسوسه­های شیاطین به خدا پناه می­برم و به تو پناه می­برم ای پروردگارم از اینکه نزد من حاضر شوند . همانا خداوند شنوا و داناست ».

6.       حقّ النّاس

آیت الله نجابت نقل می­کند : وقتی که بنده مشرّف شدم خدمت ایشان ، فرمودند : «  هر حقّی که هر کس بر گردن تو دارد باید اداء کنی .

خدمت ایشان عرض کردم :مدّتی قبل در بین شاگردهایم که نزد بنده درس طلبگی می­خواندند ، یکی خوب درس نمی­خواند . بنده ایشان را تنبیه کردم . اذن از ولیّ او هم داشتم در تربیت . در ضمن اینجا هم نیست که از او طلب رضایت کنم . می­فرمودند : « هیچ راهی نداری ، باید پیدایش کنی . گفتم آدرس ندارم ، گفتند باید پیدا کنی .

آقای قاضی فرمودند :هر حقّی که برگردنت باشد تا اداء نکنی باب روحانیّت ، باب قرب ، باب معرفت باز شدنی نیست . یعنی اینها همه مال حضرت احدیّت است . و حضرت احدیّت رضایت خود را در راضی شدن مردم قرار داده است ».

7.       رفع گرفتاری

علامه لاهیجانی انصاری روزی از ایشان پرسیدند که در مواقع اضطرار و گرفتاری چه در امور دنیوی و یا در امور اخروی و بن بست کارها ، به چه ذکری مشغول شویم تا گشایش یابد ؟

در جواب فرمودند : « پس از 5 بار صلوات و قرائت آیة الکرسی در دل خود بدون آوردن به زبان بسیار بگو :
«اللهم اجعلنی فی درعک الحصینة التی تجعل فیها من تشاء ؛ بار پروردگارا! مرا در حصن و پناهگاه خود و در جوشن و زره محکمت قرار بده که در آن هرکس را که بخواهی قرار می­دهی تا گشایش یابد » .

8.       حضور قلب

حجّت الاسلام آقای دکتر مرتضی تهرانی می­فرمایند : « آیت الله قاضی در پاسخ شخصی که از ایشان تقاضای سفارش کرد ، فرمودند : قلم و کاغذ از جیبت درآور و بنویس:

سررشته­ی دولت ای برادر به کف آر / وین عمر گرانمایه به خسران مسپار

یعنی همه جا با همه کس در همه جا / می دار نهفته چشم دل جانب یار

9.       برآورده شدن حاجت

مرحوم قاضی قرائت دعای زیر(دعای سریع الاجابه ، مفاتیح الجنان) را به مدّت چهل شب ، هر شب یک تا صد بار برای برآورده شدن حاجت سالکان درگاه الهی مفید می­دانستند:

إلهی کیف أدعوک و أنا أنا و کیف أقطع رجایی منک و أنت أنت ؟ إلهی أذا لم أسئلک فتعطین فمن ذا الذی أدعوه فیعطینی ؟ ألهی إذا لم أدعک فستجیب لی ، فمن ذا الذی أدعوه فیستجیب لی ؟إلهی إذا لم أتضرع إلیک فترحمنی فمن ذا الذی أتضرع إلیه فیرحمنی ؟ إلهی فکما فلقت البحر لموسی و نجیته أسئلک أن تصلی علی محمد و آل محمد و إن تنجینی مما أنا فیه و تفرج عنی فرجا عاجلا غیر أجل بفضلک و رحمتک یا أرحم الراحمین.

10.   تقویت حافظه

آن مرحوم برای تقویت حافظه ، خواندن آیت الکرسی و معوّذتین (دو سوره­ی مبارکه­ی ناس و فلق) را سفارش می­فرمودند.

مطالب زیر گزیده­ای از توصیه­ها و وصایای آیت الله سیّد علی قاضی (ره) استاد اخلاق حضرت علامه طباطبایی و حضرت آیت الله بهجت است که به شاگردان و اطرافیان خود فرموده­اند و ما آنها را به اختصار ذکر می­نماییم. باشد که کلامش چون صاعقه­ای بر قلبمان بدرخشد و راهنمایمان در تاریکی‌ها باشد.

1.       نماز

شما را سفارش می­کنم به اینکه نمازهایتان را در بهترین و با فضیلت­ترین اوقات آنها به جا بیاورید و آن نمازها با نوافل ، 51 رکعت است ؛ پس اگر نتوانستید ، 44 رکعت بخوانید و اگر مشغله­های دنیوی نگذاشت آنها را به جا آورید ، حدّاقل نماز توّابین را بخوانید [ نماز اهل انابه و توبه هشت رکعت هنگام زوال است] .

مرحوم علامه طباطبایی و آیت الله بهجت از ایشان نقل می­کنند که می­فرمودند: « اگر کسی نماز واجبش را اوّل وقت بخواند و به مقامات عالیه نرسد ، مرا لعن کند» .

مرحوم آقای سیّد هاشم رضوی هندی می­فرمایند:  روزی یکی را به محضر آقای قاضی آوردند که مثلاً آقا دستش را بگیرد و راهنمایی­اش کند . مرحوم آقای قاضی فرموده بودند:   « به این آقا بگویید که نماز را در اوّل وقت بخواند» . بعد معلوم شد که آن آقا وسواس در عبادات داشته و نماز را تا آخر وقت به تأخیر می­انداخته است.

امّا وصیّت­های دیگر ، عمده­ی آنها نماز است. می­فرمودند نماز را بازاری نکنید اوّل وقت به جا بیاورید با خضوع و خشوع . اگر نماز را تحفّظ کردید همه چیزتان محفوظ می­ماند و تسبیح صدّیقه­ی کبری (سلام الله علیها) که از ذکر کبیر به شمار می­آید و آیت الکرسی در تعقیب نماز ترک نشود .

2.       دعا در قنوت نماز

آقای قاضی به شاگردان خود دستور می­دادند این دعا را در قنوت نمازهایشان بخوانند: « اللهم ارزقنی حبّک و حبّ ما تحبه، و حبّ من یحبّک، والعمل الذی یبلغنی إلی حبّک واجعل حبّک احبّ الاشیاء إلی » .

3.       قرآن

آقای سیّد محمد حسن قاضی می­فرمایند : « چند سفارش ایشان عبارت است از: اوّل روخوانی قرآن . می‌فرمودند قرآن را خوب و صحیح بخوانید . توصیه­ی دیگر ایشان راجع به دوره­ی تاریخ اسلام بود . می­فرمودند یک دوره تاریخ اسلام را از ولادت حضرت پیغمبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) تا 255 هـ.ق یا 260 هـ.ق بخوانید . و بعد از عمل به اینها می­فرمودند برو نماز شب بخوان ! »

آیت الله قاضی در نامه­ای به آیت الله طباطبایی می­فرمودند : «دستورالعمل ، قرآن کریم است ؛ فیه دواء کل دواء و شفاء کل عله و دوا کل غله علماً و عملاً و حالاً.

آن قره العیون مخلصین را همیشه جلوی چشم داشته باشید و با آن هادی طریق مقیم و صراط مستقیم سیر نمایید و از جمله سیرهای شریف آن قرائت است به حسن صورت و آداب دیگر ، خصوص در بطون لیالی… »

و نیز:« بر شما باد به قرائت قرآن کریم در شب با صدای زیبا و غم انگیز ، پس آن نوشیدنی و شراب مؤمنان است. تلاوت قرآن کمتر از یک جزء نباشد. »

4.       نماز شب

« امّا نماز شب پس هیچ چاره و گریزی برای مؤمنین از آن نیست ، و تعجّب از کسی است که می­خواهد به کمال دست یابد و در حالی که برای نماز شب قیام نمی­کند و ما نشنیدیم که احدی بتواند به آن مقامات دست یابد مگر به وسیله­ی نماز شب. »

علامه طباطبایی می­فرمودند:«چون در نجف اشرف برای تحصیل مشرّف شدم ، از نقطه نظر قرابت و خویشاوندی گاه گاهی به محضر مرحوم قاضی شرفیاب می­شدم تا یک روز در مدرسه­ای ایستاده بودم که مرحوم قاضی از آنجا عبور می‌کردند.  چون به من رسیدند ، دست خود را روی شانه­ی من گذاردند و گفتند: ای فرزند ! دنیا می­خواهی نماز شب بخوان ، آخرت می­خواهی نماز شب بخوان!»

حاج سیّد هاشم حدّاد می­فرمودند:«مرحوم آقا خودش این طور بود و به ما هم این طور دستور داده بود که در میان شب وقتی برای نماز شب برمی­خیزید ، چیز مختصری تناول کنید ، مثلاً چای یا دوغ یا یک خوشه انگور یا چیز مختصر دیگری که بدن شما از کسالت بیرون آید و نشاط برای عبادت داشته باشید . »

یا بنیّ أقم الصلوه وامر بالمعروف وانه عن المنکر واصبر علی ما أصابک إنّ ذلک من عزم الامور

پسرم ! نماز را بر پا دار ، و امر به معروف و نهی­از منکر کن ، و در برابر مصائبی که به تو می­رسد ، شکیبا باش که این از کارهای مهم است .                 لقمان /17

مقام معظم رهبری در امر به معروف ، مرحله­ی قبل از عمل ، قلب انسان است اگر انسان بخواهد صادقانه به معروف امر کند ، باید خود به آن معروف دل بسته باشد و الّا صادقانه نخواهد بود .

                                             بیانات در جلسه پرسش و پاسخ دانشگاه تهران ، 25/9/79

مرد فقیری پسر خردسالی داشت . روزی به او گفت : بیا امروز قدری میوه از باغی سرقت کنیم . پسرخردسال با نارضایتی با پدر به راه افتاد .  وقتی به باغ رسیدند پدر به فرزندش گفت : تو در اینجا نگهبان باش و اگرکسی آمد زود مرا خبر کن تا کسی ما را در حال دزدی نبیند و مشغول چیدن میوه از درخت مردم شد . لحظه­ای بعد پسر فریاد زد : یک نفر ما را می­بیند ! پدر با ترس و عجله از درخت پایین آمد و پرسید چه کسی ؟ کجاست ؟ پسرک زیرک گفت : همان خدایی که از همه چیز آگاه است و همه چیز را می­بیند ! پدر از گفتار نیکوی فرزند شرمنده شد و بعد از آن دزدی نکرد .

                                        امر به معروف و نهی از منکر ، محمد رضا اکبر ، ص71

            من نهی ز منکر است ز اوّل دین­ام                              آیینه­ی روشن حقیقت بین­ام

            در امر به معروف خدا می داند                                 راه و روش پیمبر است آیین ام

امام علی (علیه السلام) می فرماید : یا بنی ایاک و مصادقه الاحمق فانه یرید ان ینفعک  فیضرک

امام علی (علیه السلام) در سفارش به فرزندش امام حسن (علیه السلام ) می فرماید : فرزندم ! از دوستی با احمق بپرهیز زیرا او می خواهد به تو سود برساند ؛ اما زیان می رساند . 

                                                                       اصول کافی جلد 2 ص 376

مقام معظم رهبری :

شناخت دوست و دشمن لازم است مبادا دوست را با دشمن اشباه کنید . مبادا دوست و دشمن را مخلوط کنید . مبادا رفتاری که با دشمن لازم است با دوست انجام دهید .

پهلوانی از بیابان می‌گذشت ، خرسی را دید که در تله‌ای گرفتار شده بود . پهلوان خرس را نجات داد . خرس نیز با او دوست شد و پس از آن همه جا همراه او بود . روزی حکیمی به پهلوان گفت : خرس یک حیوان نا اهل است . دوستی با نا اهلان نیز روا نیست . به دوستی با خرس دل مبند .  پهلوان سخن حکیم را گوش نکرد تا آن که روزی خرس و پهلوان در گوشه‌ای خوابیده بودند . از قضا مگسی به سراغ خرس آمد . خرس هر چه با دستش آن مگس را رد می‌کرد باز مگس می‌آمد و او را آزار می‌داد . سرانجام خرس برخاست و رفت از کنار کوه  ، سنگی بزرگ برداشت و آورد چون دید آن مگس روی صورت پهلوان نشسته است آن سنگ بزرگ را با خشم روی آن مگس انداخت  تا او را بکشد در نتیجه سر پهلوان زیر آن سنگ بزرگ کوفته شد و او جان داد . این بود نتیجه­ی دوستی با خرس که به « دوستی خاله خرسه » معروف است .  

                                                       داستان‌های مثنوی ، دفتر دوم صفحه 85

تاتوانی می گریز از یار بد                              یار بد بدتر بود از مار بد

مار بد تنها تو را بر جان زند                         یاربد بر جان و بر ایمان زند

 امام صادق (علیه السلام) می­فرماید :

هر کس دوست دارد روز قیامت ، بر سر سفره­های نور بنشیند ، باید از زائرین امام حسین (علیه السلام) باشد .         

(وسائل الشیعه ج1ص330)

**************************

مقام معظم رهبری:

ماجرای حسین ، نجات­­بخشی یک ملّت نبود ، نجات­بخشی یک امّت نبود ، نجات­بخشی یک تاریخ بود .

**************************

امام علی (علیه السلام) می­فرماید :

روزی به حضور رسول خدا (صلّی الله علیه وآله) رفتم . پس از صرف غذا ، آن حضرت وضو گرفت و رو به قبله نشست و به دعا و راز و نیاز پرداخت . سپس درحالی که اشک بسیار از چشمانش سرازیر بود به زمین افتاد ؛ امام حسین (علیه السلام) بر دوش آن حضرت جهید و گریه کرد . پیامبر (صلّی الله علیه وآله) به او فرمود : پدر و مادرم به فدایت ، چرا گریه می­کنی ؟ امام حسین (علیه‌السّلام) عرض کرد : ای پدر ، امروز تو را به گو نه­ای محزون و گریان دیدم که هرگز تو را چنین ندیده بودم . پیامبر (صلّی الله علیه وآله) فرمود : پسرم ، امروز از ملاقات شما بسیار شادمان شدم که هرگز چنین شاد نشده بودم ، حبیبم جبرئیل نزد من آمد و به من خبر داد که شما کشته می­شوید ، و محلّ قتل شما دور از همدیگر است ، از این رو محزون شدم و دعا کردم و از خدا برای شما تقاضای خیر نمودم .

                                           (سوگنامه –اشتهاردی ص11)

امام علی(علیه السلام) می‌فرماید:

احسن الحسنات حبنّا و اسوا السیئات بغضنا

بهترین نیکی­ها حبّ ما ، و بدترین بدی­ها بغض ما اهل بیت است .

                            (غرور الحکم ج 1ص211)

********************************

تا ابد بوی محبّت به مشامش نرسد          

هر که خاک در میخانه ز رخساره نرفت

*********************************

# مقا م معظم رهبری می­فرمایند :

زندگی ائمه (علیهمم السلام) را ما باید به عنوان درس و اسوه فرا بگیریم . نه فقط به عنوان خاطره­های شکوهمند و ارزنده است.                                   

                                   (کلمات قصار ، پایگاه شهید آوینی )

*********************************

# عارف بالله میرزا اسماعیل دولابی :

در دوران رضا خان به خاطر برگزار کردن مجلس روضه ، مرا بازداشت کردند و به زندان بردند . در زندان یکی از اعیان هم بازداشت بود . علّت بازداشت او هم این بود که به تذکّر سرهنگی که به او و خانمش گفته بود در خیابان قدم نزنند و به پیاده رو بروند ، بی­اعتنایی کرده بود و او هم دستور داده بود که بازداشتش کنند .دیدم خیلی ناراحت است .اصلاً قاطی بقیه­ی زندانی­ها نمی‌شد و تمام مدّت روی پا ایستاده بود و به خود می‌پیچید و می‌گفت اگر اجازه می‌دادند یک تلفن بزنم کاری می‌کردم که بلافاصله مرا آزاد کنند و آن سرهنگ را به زندان بیندازند . آن شخص به ناچار شب را در زندان به سر برد ؛ ولی اوّل صبح که توانست به بیرون از زندان خبر برساند ، دستور آزادیش صادر شد و آزادش کردند . دنیا هم زندان است .کسی که اهل دنیا نباشد ، خیلی داخل اهل دنیا نمی‌شود . دوست اهل بیت گر چه در دنیاست ؛ ولی با اهل دنیا خیلی قاطی نمی‌شود و در قیل و قال‌ها و کشمکش‌های آنها وارد نمی‌گردد .

                                               (مصباح الهدی-مهدی طیّب ج ا ، ص 135)   

امام زمان ، ظاهر و باطن ائمّه (علیهم السّلام)

عالم جلیل‌القدر اسلام شیعه محمّد بن حسن حرّ عاملی (رضوان الله علیه) در کتاب بسیار نفیس « اثباط الهداه » حدیث مهمّی در مورد امام زمان (علیه‌السّلام) آورده است . حضرت صادق (علیه‌السّلام) از اجداد طاهرینش از رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم) عدد ائمّه را نقل می­کند تا می­رسد به نام مبارک امام زمان که می­فرماید : و هو ظاهرُِهُم و باطِنُهُم « این وصیّ دوازدهم ، ظاهر ائمّه و باطن آنان می­باشد » .

یعنی حضرت ، جامع خصوصیّات  ظاهری و باطنی امامان و مظهر همه­ی کمالات آنان می­باشد . باطن معصومین ، همان ولایت الهیّه­ی آنان می­باشد .

یکی از عرفا در مورد ولایت عبارتی دارد که ابن تیمیّه که از متعصّبان و معاندانی است که بسیاری از اهل تسنّن هم او را قبول ندارند و نیز عدّه‌ای از ظاهربینان از شیعیان که با دیده­ی سطحی به کلام نظر کرده­اند ، برآن اشکال و ایراد گرفته­اند . آن عارف گفته است : ولایت ، اعظم از نبوّت است . منظور از این جمله ، این نیست که امام بالاتر از پیغمبر است . بلکه مراد این است که بُعد ولایت یک نبی ، از بعد نبوّتش بالاتر است ؛ زیرا تمام انبیاء ، ابتدا ولی هستند سپس نبی و تا به مقام ولایت  نرسند ، به مقام نبوّت نخواهند رسید . دایره­ی اوّل ، دایره­ی ولایت است . ولایت ، درخت است ؛ امامت و نبوّت ، میوه است . هر پیغمبری ،  جهت ولایتش از جهت نبوّتش قوی­تر است . از ثمرات ولایت ، گاهی نبوّت است ، گاهی امامت است و گاهی هر سه جهت در یک فرد جمع می­شود ، هم نبی است ، هم رسول ، هم ولی و هم امام . ولایت ،  مقام قرب الهی است که دارای آثار و لوازمی است .

پس معنای کلام آن عارف ، این است که : شخصی که هم نبی است و هم اوّل ، بُعد ولایتش از بُعد نبوُتش اعظم می­باشد . زیرا نبوتش یک مأموریّت است که ممکن است تعطیل هم بشود ؛ امّا بُعد ولایت ، تعطیل­بردار نیست . مانند همه­ی انبیاء گذشته که الان نبی نیستند ، نبوُتشان تمام شده است ؛ امّا ولایتشان ـ که همان بُعد معنوی و اتّصال به عوالم ملکوتی و ربط با خداوند و قرب معنوی است ـ همیشگی است که از آثار ولایت ، تصرُف در موجودات به اذن الله می­باشد که به آنان مرحمت فرموده است .

در زیارت نامه‌ی امام زمان (علیه‌السّلام) می­خوانیم :

السَّلامُ علیک نورَالله الذی یَهتَدِی بِهِ المُهتدون

« سلام بر تو ای نور خداوند که به وسیله­ی آن هدایت می­شوند ، راه­یافتگان »

فعل مضارع دلالت بر تجدّد و دوام دارد و دیگر اینکه گاهی معنای شأنی دارد و گاهی معنای فعلی . مراد از عبارت این است  که : امام زمان که نور خدا هستند ، هدایت بخشی حضرت دائمی است و مستمر ؛ همه­ به هدایت و برکت نور آن حضرت ، هدایت می‌شوند .

الان هم انوار آن حضرت موجود است ؛ هر کس گیرندگی داشته باشد از نور حضرت ،  بهره می­برد . امروز تمام کمالات و معارف و هدایت­ها و انوار و اعمال خیر همه و همه به برکت آن حضرت است . اگر عنایت و لطف او نباشد ، از هیچ کس هیچ خیری صادر نمی­شود .

چهارده معصوم (علیهم السّلام) نور واحد هستند ؛ ولایتشان یکی است ؛ در عین حالی که هر یک خصوصیّاتی دارند ، با هم عینیّت دارند ؛ ولایتشان واسطه‌ی فیض خداوند ، در عالم هستی است !

فراموشی و غفلت از امام زمان ، بسیار ظلمت­آور و باعث کدورت و عقوبت وگوش‌مالی است . یاد آن حضرت نباید اختصاص به روز جمعه و دعای ندبه داشته باشد و بس !

                                       منبع : کتاب نکته ها از گفته ها ، آقای فاطمی نیا

آیت الله اراکی فرمود : شبی خواب امیرکبیر را دیدم ، جایگاهی متفاوت و رفیع داشت .

پرسیدم چون شهیدی و مظلوم کشته شدی ، این مرتبت نصیبت گردید ؟

با لبخند گفت : خیر . سؤال کردم چون چندین فرقه ظالّه را نابود کردی ؟ گفت : نه !

با تعجّب پرسیدم : پس راز این مقام چیست ؟

جواب داد : هدیه مولایم حسین است !

گفتم : چطور ؟

با اشک گفت : آنگاه که رگ دو دستم را در حمام فین کاشان زدند ، چون خون از بدنم می­رفت ، تشنگی بر من غلبه کرد . سر چرخاندم تا بگویم قدری آبم دهید ؛ ناگهان به خود گفتم میرزا تقی خان ! 2 تا رگ بریدند . این همه تشنگی ! پس چه کشید پسر فاطمه ؟ او که از سر تا پایش زخم شمشیر و نیزه و تیر بود ! از عطش حسین حیا کردم ، لب به آب خواستن باز نکردم و اشک در دیدگانم جمع شد . آن لحظه که صورتم بر خاک گذاشتند ، امام حسین آمد و گفت : به یاد تشنگی ما ادب کردی و اشک ریختی ؛ آب ننوشیدی . این هدیه ما در برزخ ، باشد تا در قیامت جبران کنیم .

                        منبع : ویژه نامه محرم ، هفته نامه فرهنگی ، سیاسی و اجتماعی بسیج دانشجویی دانشگاه صنعتی خاتم الانبیاء بهبهان

مواظبت بر اوقات

پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) :

در صحف ابراهیم آمده است که خردمند ، مادام که خردش از او گرفته  نشده ، باید ساعاتی را برای خود در نظر گیرد : زمانی برای مناجات با پروردگارش عزّ و جلّ و زمانی برای حساب کشیدن خویش و زمانی برای اندیشیدن در نعمت­هایی که خدای عزّ و جلّ به وی ارزانی داشته است و زمانی برای بهره­مند ساختن نفس خود از حلال ؛ زیرا این زمان کمکی است به آن سه زمان دیگر و مایه­ی اسودگی و رفع خستگی دل­ها .

[الخصال : 525/13]

امام علی (علیه السّلام) :

همانا شب و روز تو ، فرصت کافی برای رسیدن به همه­ی نیازهایت نیست ؛ پس آنها را میان کار و آسایش خود تقسیم کن .

[غررالحکم : 3641]

امام صادق (علیه السّلام) :

* هیچ روزی بر فرزند آدم نیاید ، جز اینکه آن روز بگوید : ای پسر آدم ! من روزی نو هستم و بر تو گواهم . پس به وسیله­ی من کار نیک کن و در من نیکی به جای آر ، تا در روز قیامت به سود تو گواهی دهم ؛ چراکه دیگر مرا هرگز نخواهی دید .

[بحارالانوار : 7/325/20]

* هر که دو روزش برابر باشد ، مغبون است ؛ و هر که فردایش بدتر از امروزش باشد ، فریب خورده است ؛ و هر که کاستی­اش ادامه یابد ، مرگ برایش بهتر است .

[بحارالانوار : 78/277/113]

* از اندرزهای لقمان به فرزندش این بود که … فرزندم ! از روزها و شب­ها و اوقات خود بخشی را به تحصیل علم اختصاص بده ؛ زیرا ضایعه­ای چون ترک علم نیست .

                                                                                                 [امالی طوسی: 68/99]

پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله و سلم )میفرمایند:

فرزندانتان را بر سه ویژگی تربیت کنید ، محبّت پیامبرتان ، محبّت اهل بیت او و قرآن ، زیرا که حاملان قرآن در سایه­ی خدایند درآن روزی که هیچ سایه­ای جز سایه­ی خدا نیست و در کنار پیامبران و برگزیدگان او جای دارند .

کتاب شهاب قبس ، ص51

          پرهیز از افراط و تفريط:

امام زمام (عج) در توقيعي مي فرمايند:

«تقوا پيشه کنيد، تسليم ما باشيد و کار را به ما واگذاريد که بر ماست شما را از سرچشمه سيراب بيرون آوريم چنانکه بردن شما به سرچشمه از سوي ما بود … به سمت راست ميل نکنيد و به سوي چپ نيز منحرف نشويد.» (1)

توجه به آن حضرت همراه با محبت

امام زمان (ع) در توقيع شريفي خطاب به شيعيان مي فرمايند: «توجه خود را همراه با محبت و دوستي به سوي ما قرار دهيد و در مسير دستورات روشن و قطعي دين حرکت کنيد که همانا من براي شما خيرخواهي مي کنم و خداوند گواه است بر من و شما و اگر نبود علاقه ما به نيکو بودن شما و رحمت و مهربانيمان بر شما، به سخن گفتن با شما نمي پرداختيم.»(2)

ولايت حضرت علي (ع)

در تشرف مرحوم علي بغدادي (ره) در مسير کاظمين، ايشان پرسش هايي را از محضر امام زمان (ع) مي پرسد از جمله مي گويد:

پرسيدم: «روزي نزد مرحوم شيخ عبدالرزاق که مدرس حوزه بود، رفتم. شنيدم که بر روي منبر مي گفت: کسي که در طول عمر خود روزها روزه باشد و شب ها را به عبادت به سر برد و چهل حج عمره بجاي بجاي آورد و در ميان صفا و مروه بميرد ولي از دوستداران و محبان و مواليان اميرالمؤمنين (ع) نباشد براي او چيزي محسوب نمي شود.» امام زمان (ع) فرمودند: «آري والله براي او چيزي نيست.»

توسل به حضرت زينب (ع) جهت تعجيل در فرج

در تشرف آقا شيخ حسن سامرايي (ره) در سرداب مقدس، حضرت فرمودند: «به شيعيان و دوستان ما بگوييد که خدا را قسم دهند به حق عمه ام حضرت زينب (ع) که فرج مرا نزديک گرداند.» (3)

ادامه »

امام صادق (علیه السّلام) می فرماید :

هرکس خوش دارد در شمار یاران  قائم  باشد،اگر او پیش از قیام  قائم  ( عجل الله فرجه الشریف ) در گذرد  پاداش او مانند کسانی است که قائم را درک کرده به حضور او می‌رسند .                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                      

.

غیبت نعمانی ، ج 52  ، ص 140

امام باقر علیه السّلام می فرماید:

در روزگار مهدی (علیه السّلام ) به اندازه ای  به شما حکمت و فهم داده می شودکه یک زن درخانه اش ،طبق کتاب خدا و سنت پیامبر قضاوت می‌کند                     

بحار الانوار ج52ص325

امام باقر علیه السّلام فرمود:

هنگامی‌که قائم ما قیام کند ، دستش را بر سر بندگان  می گذارد و اخلاقشان را به کمال می‌رساند.

بحارالانوارج52ص336

پدرم (آیت الله بهجت ره )می‌گفت شرکت در مراسم امام حسین (ع) همان ابراز عشق و محبتی است که خداوند دستور داده است. این شرکت در مراسم اجر رسالت پیامبر (ص) است. شما به این نیت برو و به خدا بگو تو گفتی و من هم آمدم.

آیه الله بهجت می فرمود:استاد بزرگ ما، مرحوم غروی کمپانی (آیت الله کمپانی اصفهانی) که از لحاظ علمی در سطح بالایی بود، در مجالس روضه ابا عبدالله (ع) پای سماور می‌نشست و چای می‌داد.

مطلب دیگری که پدرم در این روضه‌ها بر آن اصرار داشت این بود که مجلس به مناسبت هر امامی که برگزار شده بود، باید آخرش به امام حسین (ع) ختم می‌شد.

ایشان تأکید می‌کرد امام حسین (ع) منشأ همه اینهاست و اینقدر بزرگ است که همه اینها به او متوسل می‌شدند. نه تنها امامان، بلکه قبل‌تر از آن پیامبران نیز به ایشان متوسل می‌شدند.           

   منبع : سایت مذهبی ها                              

آیین زمامداران آسمانی : قسمتی از عهدنامه‌ی امیرالمؤمنین به مالک اشتر

نسبت به مردم ، از رحمت و نرم‌دلی سرشار باش و از محبت و لطف به آنان ، پربار .

    مبادا در لباس شبانی ، درنده‌ای باشی که خوردنشان را غنیمت شماری ؛ زیرا که مردم دو دسته‌اند : یا برادران هم بینش با تو و یا دسته‌ای هم آفرینش با تو .

    که از هر دو گروه ، لغزش‌هایی سر می‌زند و بر هر دو ، خطاهایی عارض می‌گردد .

    تا جایی که خواسته یا ناخواسته ، به اشتباهاتی دست می‌یازند .

    پس به آنان گذشت و بخشش را هدیه کن ، چنان که دوست داری آفریدگار بر تو ببخشاید و گناهت را عفو فرماید .

امام زمان (عجل الله تعالی فرج الشریف) می‌فرماید :

شیعیان ما هنگامی به فرجام نیک و زیبایی خداوند می‌ر‌سند که از گناهانی که نهی شده احتراز کنند.

                                                                                      بحارالانوارج53 ص177

امام زمان (علیه السّلام )می‌فرماید :

هریک ازشما باید به آنچه او را به محبت ما نزدیک می سازد عمل کند ، وازآنچه که مورد پسند ما نیست و ما را خشمناک می‌سازد دوری جویند.

                                                                                  الاحتجاج  طبرسی ج 2ص 324

امام زمان (عجل الله تعالی فرج الشریف)می‌فرماید:

هرکس دراجرای‌اوامرخداوند کوشا باشد ، خدا نیز وی را دردست یابی به حاجتش یاری می‌نماید.

                                                                                       بحارالانوارج 51 ص 331

امام  صادق  ( علیه السلام )  فرمود :

کسی که ما اهل بیت (علیهم السّلام) را نزد خود یاد کند سپس از چشمهایش اشک بیاید ، خداوند متعال صورتش را برآتش  حرام نماید .

                                                            ترجمه کامل الزیارات ص 327

رسول گرامی اسلام (صلّی الله علیه و آله و سلّم) :

آگاه باشید خداوند متعال بر کسانی که بر حضرت سیّدالشّهداء به جهت رحمت و شفقت گریه می‌کنند ، درود می‌فرستد .

                                                              بحارالانوار ، ص 304

امام  حسین (علیه السّلام) در آخرین لحظات با خداوند این‌گونه رازگویی نمود :

خداوندا ! من به عهد و  پیمانم وفا کردم (و همه‌ی عزیزانم را در درگاهت قربانی کردم) تو هم به عهدت وفا کن . خطاب رسید : ای حسین ! مطمئن باش همانا آنقدر از گنهکاران دوستانت ببخشایم که تو راضی شوی . حضرت فرمود : الأن  طاب لی الموت

(حالا مرگ بر من آسان و راحت شد)

منبع : معجزات  امام حسین  ص 144

 ماه عزا ، بر عزاداران حسینی تسلیت باد .

 امام زمان (علیه السّلام ) می فرماید :

واقعیت آن است که تمام مومنانی که در مجالس عزاداری حضرت  سیدالشهدا  علیه السلام پس از بیان مصیبت های  وارده برآن حضرت برایم دعا می کنند آنها را دعا می کنم

                                              صحیفه مهدیه : ص39

    ا           

آخرین بخش از وصیت حضرت ابا عبدلله الحسین (علیه السّلام)  به  فرزند  بزرگوارش حضرت  امام سجاد (علی السّلام )

 ای فرزندم : سلام مرا به شیعیانم برسان و به آنها بگو ، پدرم غریبانه از دنیا رفت پس بر او نوحه‌سرائی کنید و به شهادت رسید بر او گریه کنید . 

                                         منبع :  کتاب اشکهای خونیین . ص  293                            

امام زمان (علیه السلام ) می‌فرماید :

فما ارغم  انف الشیطان  بشئی  مثل  الصلاه  و فصلیها و ارغم  انف  الشیطان

                  با هیچ چیز مثل نماز بینی شیطان به  خاک  مالیده  نمی‌شود  پس  نماز را به  پادار و بینی شیطان  را  به خاک  بمال                                                     

[احتجاج ، ج 2 ، ص 479 /بحار الانوار ج53، ص182]

عبادت خدا در گرو شناخت حجت اوست آیا  تلاش ما برای شناخت امام خود کافی است                                                                                       

چند سالی  یوسف  از جرم  زلیخا  حبس شد   حبس مهدی از گناه ما  هزاران  ساله است

امام زمان (علیه السلام) می‌فرماید :

                       واجعلوا قصدکم الینا بالموده علی السنه الواضحه                     

                          تو جه ‌تان را نسبت به ما بر اساس محبت و سنت‌های  روشن  شرعی قرار دهید .          

                                           احتجاج  ، ج 2، ص467

   مبادا به  دنبال  شیّادان و مدعیّان  دروغین  گام  برداریم  که  نتیجه  آن  جز دوری  از مولا   نیست                                                               

          ذکر تعجیل  فرج  رمز نجات بشر است           ما برآنیم  که این  ذکر جهانی  بشود

                                                     سلام بر مهدی باوران مهدی یاور

امام صادق (علیه السّلام) می‌فرمایند :

زمانی که قائم ما قیام کند ، آزاری که از ناحیه افراد جاهل به او می‌رسد ، سخت‌تر از اذیّتی است که از سوی جاهلان دوره‌ی جاهلیّت به پیامبر (صلّی الله علیه و آله) رسید .

راوی پرسید : چگونه چنین چیزی ممکن است ؟

 حضرت فرمود : پیامبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) میان مردم آمد ، در حالی که مردم سنگ و صخره و چوب و تخته‌های تراشیده را می‌پرستیدند و قائم ما که به سوی مردم می‌آید ؛ آنان آیه‌های قرآن را توجیه کرده با آنان بر ضدّ امام زمان (علیه السّلام) استدلال می‌کنند .

[ الغیبه نعمانی ، ص297]

جايگاه عيد غدير در مكتب

1. عيد خلافت و ولايت :

روى زياد بن محمد قال: دخلت على ابى عبد الله(ع) فقلت: للمسلمين عيد غير يوم الجمعة والفطر والاضحى؟ قال: نعم، اليوم الذى نصب فيه رسول الله(ص) اميرالمؤمنين(ع). مصباح المتهجد: 736. زياد بن محمد گويد: بر امام صادق(ع) وارد شدم و گفتم: آيا مسلمانان عيدى غير از عيد قربان و عيد فطر و جمعه دارند؟ امام(ع) فرمود: آرى، روزى كه رسول خدا(ص) اميرمؤمنان(ع) را (به خلافت و ولايت) منصوب كرد.

2. برترين عيد امت

قال رسول الله(ص): يوم غدير خم افضل اعياد امتى و هو اليوم الذى امرنى الله تعالى ذكره فيه بنصب اخى على بن ابى طالب علما لامتى، يهتدون به من بعدى و هو اليوم الذى اكمل الله فيه الدين و اتم على امتى فيه النعمة و رضى لهم الاسلام دينا. امالى صدوق: 125، ح 8.

رسول خدا(ص) فرمود:

روز غدير خم برترين عيدهاى امت من است و آن روزى است كه خداوند بزرگ دستور داد; آن روز برادرم على بن ابى طالب را به عنوان پرچمدار (و فرمانده) امتم منصوب كنم، تا بعد از من مردم توسط او هدايت شوند، و آن روزى است كه خداوند در آن روز دين را تكميل و نعمت را بر امت من تمام كرد و اسلام را به عنوان دين براى آنان پسنديد.

3. عيد بزرگ خدا

عن الصادق(ع) قال: هو عيد الله الاكبر،و ما بعث الله نبيا الا و تعيد فى هذا اليوم و عرف حرمته و اسمه فى السماء يوم العهد المعهود و فى الارض يوم الميثاق الماخوذ و الجمع المشهود. وسائل الشيعه، 5: 224،ح 1).

امام صادق(ع) فرمود: روز غدير خم عيد بزرگ خداست، خدا پيامبرى مبعوث نكرده، مگر اينكه اين روز را عيد گرفته و عظمت آن را شناخته و نام اين روز در آسمان، روز عهد و پيمان و در زمين، روز پيمان محكم و حضور همگانى است.

4. عيد ولايت

قيل لابى عبد الله(ع): للمؤمنين من الاعياد غير العيدين و الجمعة؟ قال: نعم لهم ما هو اعظم من هذا، يوم اقيم اميرالمؤمنين(ع) فعقد له رسول الله الولاية فى اعناق الرجال والنساء بغدير خم. وسائل الشيعه، 7: 325، ح 5.

به امام صادق(ع) گفته شد: آيا مؤمنان غير از عيد فطر و قربان و جمعه عيد ديگرى دارند؟ فرمود: آرى، آنان عيد بزرگتر از اينها هم دارند و آن روزى است كه اميرالمؤمنين(ع) در غدير خم بالا برده شد و رسول خدا مساله ولايت را بر گردن زنان و مردان قرار داد.

حکمت 364 نهج البلاغه :

به جابر بن عبدالله انصاری فرمود : ای جابر برپایی دین و دنیا به چهار چیز است : بخشنده ای که به احسان خویش بخل نورزد ، و فقیری که آخرت خود را به دنیا نفروشد .

بنابراین هرگاه عالم علمش را ضایع کند جاهل از یاد گرفتن ننگ دارد و هرگاه ثروتمند در انفاق و احسان بخل ورزد ، فقیر آخرتش را به دنیا می فروشد .

ای جابر ، کسی که از نعمت های الهی فراوان برخوردار است ، مراجعین نیازمند در بین مردم به او فراوانند . پس اگر کسی در آن نعمت ها برای خدا کار کند خداوند نعمت ها را برایش پایدار نگه دارد و آنکه آن نعمت ها را آن طور که واجب است به مصرف نرساند ، نعمت را از او می گیرد و نابود می کند .

میلاد باسعادت دهمین اختر تابناک امامت و ولایت را ابتدا به ساحت مقدّس امام زمان (عج الله تعالی فرجه الشریف) و سپس عموم شیعیان تبریک و تهنیت عرض می‌نماییم .

کرامت امام هادی ( علیه السلام)

ـ حلّ مشکل همسایه :

یونس نقّاش در سامراء همسایه‌ی امام هادی (علیه السلام) بود و پیوسته به حضور امام شرفیاب می‌شد و به آن حضرت خدمت می‌کرد . یک بار در حالی که می‌لرزید ، خدمت امام آمد و عرض کرد (مولای من ! وصیت می‌کنم با خانواده‌ام به نیکی رفتار نمایید ) . امام فرمود : (چه شده است؟)

عرض کرد :آماده مرگ شده‌ام .

امام با تبسّم فرمود : چرا ؟            

عرض کرد : (مو سی بن بغا) (از سرداران و درباریان قدرتمند عباسی) نگینی به من داد تا برآن نقشی بزنم و آن نگین از خوبی به قیمت در نمی‌آید . وقتی خواستم نقش کنم ، نگین شکست و دو قسمت شد . فردا روز وعده است که نگین را به او تسلیم نمایم ، موسی بن بغا یا مرا هزار تازیانه می‌زند یا می‌کشد .

ادامه »

تاریخ در مورد سیّد حمیری یکی از شعرای  بزرگ زمان امام صادق (علیه السّلام) می‌نویسد : که ایشان به حضرت علی (علیه السّلام) ارادت عجیبی داشت و اشعار زیادی در مناقب اهل بیت به ویژه حضرت علی (علیه السّلام) سروده  بود ؛ لکن شارب الخمر هم بود و روز آخر عمرش عدّه‌ای از بستگان و تجّار بغداد اطراف بسترش نشسته بودند . دیدند چهره‌اش در حال احتضار سیاه شد . سرزنش کردند ، گفتند تو که سال‌ها دم از محبّت علی می‌زدی و می‌گفتی از ساعت احتضار تا قیام بهشت و جهنم ، به دست علی است ؛ این است جواب محبّت‌‌ها وگفتن فضایل و مناقب علی ، تو او را از خلفای راشدین افضل می‌خواندی و دیگران را طعن و لعن می‌کردی پس کو قدرت امام تو . سیّد حمیری در آن حال گفت : یا ابوالحسن راضی مباش دشمنان مرا سرزنش کنند عمری در مناقب و حمد و ثنای تو دم زدم و همه مردم مرا از ارادتمندان تو می‌دانند سزاوار نیست مرا پیش دشمنان شرمنده کنی .

ناگهان دیدند نقطه سفیدی در صورتش پیدا شد . آرام آرام تمام صورت را فرا گرفت ، بلند   شده ، نشست و قلم وکاغذی برداشت چیزی نوشت و زیر سرش گذاشت . چشم ها را بر هم گذاشت و از دنیا رفت .

وقتی بلندش کردند ، دیدند یک دو بیتی به این مضمون (مردم گمان می‌کنند علی دوستانش را فراموش می‌کند به خدا قسم اشتباه می‌کنند هرگز علی بن ابیطالب محبّان خود را از یاد   نمی‌برد ؛ معلوم شد که خدا دوستان علی را توبه نکرده از دنیا نمی برد و حضرت علی بن ابیطالب هم دوستان خود را رها نمی‌کند هر چقدر خطاکار باشند در آن لحظه آخر به فریادشان می‌رسد و آنها را موفّق به توبه می‌کند) .

کیمیایی است عجب دوستی آل علی

                                                   که نباید ز کسی منّت اکسیر کشید

تا صورت پیوند جهان بود ، علی بود

                                       تا نقش زمین بود و زمان بود ، علی بود

پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) فرموده‌اند : هر کس یکی از فضائل و مناقب علی ابن ابیطالب را نقل کند ، زبانش تا قیامت گرفتار گناه و معصیت نخواهد بود و هر شنونده‌ای که آن را برای دیگران نقل کند و به دست دیگران بدهد ، همه‌ی آنها از عذاب الهی در امان خواهند بود .

باز می‌فرمایند : محبّت و ارادت به حضرت علی بن ابیطالب حسنه‌ایست که هیچ معصیتی به آن ضرر نمی‌رساند و دشمنی با وجود اقدس علی ، گناه و معصیتی است که هیچ عمل صالحی و هیچ عبادتی به صاحب عبادت نفعی نمی‌رساند .

خداوند متعال به عزّت و جلالش سوگند یاد کرده : اگر کسی به اندازه‌ی خردلی از حبّ علی در دل داشته باشد ، او را به جهنّم نَبَرَد و عذاب نکند .

ـ انصاف را در پرداخت هر حقی رعایت کن .

ای مالک !

در پرداخت حقوق خدا و مردم و خاندانت و آن جمع از فرمان‌برانت که دوست می‌داری ، نفست را به انصاف وا می‌دار ؛

که اگر چنین نکنی ، ستم کاری . و آن که بر بندگان خدا ستم روا دارد ، خداوند پیش از بندگان ، او را دشمن می‌شمارد . و آن را که خدا دشمن دارد ، دلیل‌اش را نپذیرد ؛ چراکه او با خدا ، سر جنگ دارد تا آن گاه که باز گردد و به درگاهش توبه آورد .

هیچ چیز چون اساسِ ستم نهادن ، در تغییر نعمتِ خداوندی و افزودن سرعتِ کیفر مؤثّر نیست .

چراکه خداوند ، شنوای دعای مظلومان و در کمین ظالمان است . و باید بهترین امور در نزدت ، آن کاری باشد که حق را یاور و عدالت‌گستر و خشنودی‌آور برای مردم باشد .

چراکه خشم همگان ، خشنودی نزدیکان را تباه می‌سازد . و ناخشنودی نزدیکان با وجود خشنودی توده‌ی مردم ، قابل چشم‌پوشی است .  

روزی رسول خدا (ص) از اصحاب خویش درباره نخستین نعمتی که خدای مهربان ارزانی‌شان داشته ، پرسید . هر کدام بهره هایی که از دنیا و خورد و خوراک و زن و فرزند داشتند ، اشاره کردند تا اینکه پیامبر (ص) به امام علی (ع) فرمود : ای علی ! تو بگو . آن حضرت پاسخ دادند : اینکه مرا خلعت وجود و هستی بخشید ، در حالی که چیزی نبودم و با من به نیکویی رفتار نمود و مرا زنده نگه داشت و مرا از نظر ترکیب ظاهری ، در بهترین شکل آفرید . اینکه مرا انسانی اهل فکر و دقت قرار داد ، نه اهل بی فکری و فراموش کاری و به من قوه درک و شعور عطا فرمود و برایم چراغ روشن هدایت و رستگاری قرار داد و به دین خویش راهنمایی‌ام کرد و بدین سان ، از راه مستقیم خویش گمراهم نساخت ، نیز اینکه به من حیات و زندگی ابدی و جاوید بخشید که فنا و نیستی در آن راه ندارد و آزاد و صاحب ملک خلقم فرمود و بنده کسی نساخت و زمین و آسمانش را مسخر من نمود . در پایان هر کدام از این کلمات  ، پیامبر اعظم (ص) می فرمود : آری ، صحیح است . سپس فرمود : دیگر چه نعمتی به تو عطا شده ؟ امام پاسخ داد : نعمت های الهی پاکیزه و بی پایان است و کسی را یرای شمارش آنها نیست . پیامبر (ص) تبسمی کرده و فرمود : علم و حکمت گوارای تو باد ای علی !

                                              (مناقب ، ج 2 ، ص 355)

*  نماز و عبادت

مگر معراج نمی خواهید ؟ مگر نمی خواهید بالا بروید ؟ پس نماز کامل بخوانید . محک ، نماز است .

نماز به منزله کعبه و تکبیره الاحرام یعنی ، پشت سرانداختن همه چیز غیر از خدا و داخل شدن در حرم الهی است ؛ قیام به منزله صحبت دو دوست ؛ رکوع ، خم شدن در مقابل مولای خویش و سجده ، نهایت خضوع و خاک شدن در مقابل اوست .

وقتی بنده در آخر نماز از پیشگاه خدا باز می گردد ، سلامی از طرف او سوغات می آورد . اگر انسان دریابد که خداوند متعال همیشه و در همه حال از هر زیبایی ، زیباتر است ، هرگز از انس با او جدا نمی شود .

اگر پادشاهان جهان می دانستند که انسان ممکن است در حال عبادت به چه لذت هایی برسد ، هیچ گاه دنبال مسائل مادی و دنیوی نمی رفتند . اگر کسی مقیّد به نماز باشد و نماز اول وقت بخواند ، به جایی که باید برسد خواهد رسید . اول وقت و با توجه ، به نماز وارد شوید و هنگام خواندن حمد و سوره به معنای آن توجه داشته باشید تا این ارتباط حفظ شود .

برای خضوع قلب در نماز باید :

    الف) در خارج از نماز گناه نکنیم .

    ب) در هنگام نماز حصاری دور خود بکشیم تا غیر خدا داخل نشود .

ج‌)    علم و عمل ما از هم جلو نرود .