حکمتی از نهج البلاغه
11 آبان 1391 توسط طیبی
حکمت 364 نهج البلاغه :
به جابر بن عبدالله انصاری فرمود : ای جابر برپایی دین و دنیا به چهار چیز است : بخشنده ای که به احسان خویش بخل نورزد ، و فقیری که آخرت خود را به دنیا نفروشد .
بنابراین هرگاه عالم علمش را ضایع کند جاهل از یاد گرفتن ننگ دارد و هرگاه ثروتمند در انفاق و احسان بخل ورزد ، فقیر آخرتش را به دنیا می فروشد .
ای جابر ، کسی که از نعمت های الهی فراوان برخوردار است ، مراجعین نیازمند در بین مردم به او فراوانند . پس اگر کسی در آن نعمت ها برای خدا کار کند خداوند نعمت ها را برایش پایدار نگه دارد و آنکه آن نعمت ها را آن طور که واجب است به مصرف نرساند ، نعمت را از او می گیرد و نابود می کند .
