مدرسه علمیه طوبی بهبهان

مواظبت بر اوقات

پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) :

در صحف ابراهیم آمده است که خردمند ، مادام که خردش از او گرفته  نشده ، باید ساعاتی را برای خود در نظر گیرد : زمانی برای مناجات با پروردگارش عزّ و جلّ و زمانی برای حساب کشیدن خویش و زمانی برای اندیشیدن در نعمت­هایی که خدای عزّ و جلّ به وی ارزانی داشته است و زمانی برای بهره­مند ساختن نفس خود از حلال ؛ زیرا این زمان کمکی است به آن سه زمان دیگر و مایه­ی اسودگی و رفع خستگی دل­ها .

[الخصال : 525/13]

امام علی (علیه السّلام) :

همانا شب و روز تو ، فرصت کافی برای رسیدن به همه­ی نیازهایت نیست ؛ پس آنها را میان کار و آسایش خود تقسیم کن .

[غررالحکم : 3641]

امام صادق (علیه السّلام) :

* هیچ روزی بر فرزند آدم نیاید ، جز اینکه آن روز بگوید : ای پسر آدم ! من روزی نو هستم و بر تو گواهم . پس به وسیله­ی من کار نیک کن و در من نیکی به جای آر ، تا در روز قیامت به سود تو گواهی دهم ؛ چراکه دیگر مرا هرگز نخواهی دید .

[بحارالانوار : 7/325/20]

* هر که دو روزش برابر باشد ، مغبون است ؛ و هر که فردایش بدتر از امروزش باشد ، فریب خورده است ؛ و هر که کاستی­اش ادامه یابد ، مرگ برایش بهتر است .

[بحارالانوار : 78/277/113]

* از اندرزهای لقمان به فرزندش این بود که … فرزندم ! از روزها و شب­ها و اوقات خود بخشی را به تحصیل علم اختصاص بده ؛ زیرا ضایعه­ای چون ترک علم نیست .

                                                                                                 [امالی طوسی: 68/99]