مدرسه علمیه طوبی بهبهان

به مناسبت سالروز شهادت شهید مطهری (ره) و روز معلم ، صبح سه شنبه 12/02/1391 ، مراسم بزرگداشتی در حوزه علمیه طوبی برگزار گردید .

در این مراسم که با تلاوت آیاتی چند از کلام اله مجید آغاز شد ، حجت الاسلام و المسلمین آیت اله دهدار در جمع خواهران طلبه حضور یافتند . ایشان با تسلیت سالگرد شهادت مرتضی مطهری و تبریک روز معلم به اساتید و معلمان سخنانی را ایراد فرمودند .

وی به بیان ارزش و اهمیت و عظمت علم و عالم از نظر قرآن و روایات اهل بیت (ع) پرداخته و آیات و روایاتی را مورد بررسی قرار دادند .

ایشان با قرائت آیه 18 سوره آل عمران ، تأکید کردند که پروردگار عالم مربیان روحی بشریت را در کنار خود و فرشتگان که در واقع معصومترین مخلوقات بعد از انبیاء و ائمه می باشند ، یاد کرده است و این نشان دهنده فضیلت و عظمت عالِم و مربی است .

همچنین ایشان در تبیین روایتی که عالم را با فضیلت تر از روزه دار ، عبادت کننده و مجاهد می داند ، فرمودند : « در واقع علت غایی آفرینش بشر عبادت اوست ؛ اما این روایت ارزش عالم را بیش از انسانی می داند که اهل عبودیت است » .

ایشان در ادامه با ذکر روایات دیگری ، کار معلمان را تحرّک بخشی فکری و عقیدتی به بشریت عنوان نموده و تصریح کردند : کار معلمان ، کار انبیاء است ؛ زیرا هدف هر دو دعوت به خداست .

در ادامه ، این مراسم بزرگداشت ، با تقدیم هدایایی از طرف مدیریت به اساتید حوزه و تجلیل و قدردانی از مقام و زحمات آنها به پایان رسید .

سالها بود که در سایه سار نبودن آنچه نداشتم ، می گشتم و از سوی ابر روزگار بارانی بر سر من ریخته نمی شد ؛ هرچه بر گل های نوبنیاد وجود خود چنگ می زدم ، اثری از بوی لطافت و مهربانی به چشم نمی خورد و بادبان کشتی دریاییم ، امواج به خود نمی گرفت و بر لنگرگاه ساحل سایه نمی انداخت . آنگاه بر پهنای وجودم سیلی خروشان شده و باران بهاری بر من باریدن گرفت و تلألؤ تابش های خورشید فروزان بر من ارزانی شده تا آنکه روزی سحرگاهان سوی دیار نور و معرفت روانه شدم و باب شقایق های روزگار بر من باریدن گرفت و از لطافت و بوی مستانه اش شوری در من روانه شد و چهره اش همچون یاقوت های سبز دیار عاشقان موج می زد و دستانش همچون بال پرستوهای عاشق به پرواز در می آمد .

آری ، اوست که از سایه سار وجودم آگاه بود و بر من نور علم و معرفت را بیان کرد و از بیانش همچون شقایق های سرخ دشت امید و آزادی را بر من سرود و همچون آهوان سرمه چشمی بر ندای ملکوتی نفس های وجودم دویدن گرفت .

پس خدایا ! به کرامتت قسم ، او را زیر بال های نیلگونت جای بده و از شریعت علم و دانش بر شهد و جانش بیشتر بنوشان و او را در لطف و سایه ی بی همتایت نگه دار .

معلم

ای ستاره صبح من

روشنی بخش دیدگان من

چراغ راهنمای من

تار و پود عشق من

باران لطف من

چاره ساز رؤیاهای من

تو را به خدا می سپارمت

                                                    « نرگس آچاک پور ـ پایه اول »

یک روز صبحگاهان از سوی نسیم بهاری ، سوی دیار عاشقان کردم ؛ به راه افتادم و از تلاطم وجود و جانم ، نور عشق و ایمان تراوش می کرد . گویی که از نورشان تندیسی آهنین بر گردن خود آویخته بودم ؛ سبکبار رفتم و بر کنار وجودشان از درون خود بر آرامش وجودم همچون نیلوفران آبی موج می زد و آتش بیدار درونم با عطر نسیم بهاری آنها ، از دوردست ها شعله ور می شد و سکوت تنهایی شبهای خستگی ام را با نور سبز وجودشان منور می کرد . آری آنها ره یافتگان دیار وصال بودند که از خیمه های خون و آتش گذشتند و بر بالای قله های ایثار و فداکاری ، پرچم خونین عشق و شهادت را برافراشتند و شربت شیرین شهادت را با جام بلورین الهی نوشیدند و به سوی وصال و دیدار معبود جانانِ خود ، در بالاترین رتبه‌ی زمانی جای گرفتند .

نرگس آچاک پور (پایه اول)

بانوی مهتابی و می تابی تو بی بی

نیلوفـر آبــی مــردابی ، تــو بـی بی

قطحـــی مـــرد افتــــاده اینجـــا بیــن مـــــردم

شب هاست از غربت نمی خوابی ، تو بی بی

اینجـا مدینه شهر بی پیغمبری هاست

یک مرد با غیرت نمی یابی ، تو بی بی

بعد از سقیفه حیدرت را می کشیدند

بایـد که مولا را تو دریابی ، تو بی بی

شایــــــد کبـــــــود بازوانــــــت درد دارد

یا از غم حیدر تو بی تابی ، تو بی بی ؟

باریـــده بر قبــر عمویـــت ، نیمــه ی روز

بارانی از چشم ترت بی بی ، تو بی بی

امشب شب تا اوج با این آسمان است

تـو فاطمه ، بانوی مهتابـی ، تو بی بی

یا نه تـو سیب باغ فردوسی در اینجا

ساقی علی و کوثر نابی ، تو بی بی

در خاک پنهان نه ! مشو هفت آسمانم !

با آب مـی شویـد علـی ، آبی تو بی بی

زائر صدایــت می کنــد یا فاطمـه جان !

ما بین قبری یا که محرابی ، تو بی بی

بانـــوی آب و آیینـــه ، تندیــس ایثار

سربند پیشانی طلّابی ، تو بی بی

مهــدی غریـــب و زائـــر قبـــر غریبت

تو زائر مهدی و سردابی ، تو بی بی

خانم هاجر زرگوش (استاد) – شهریور 1384

تربیت عبارت از پرورش کودک در تمام نواحی وجود او ست . جهات وجودی یک کودک ، متعدّد است و بنابراین تربیت و پرورش برحسب این جهات مختلف خواهد بود :

1. پرورش بدنی : برای آن که کودک سالم و نیرومند باشد و بتواند درمقابل بیماری ها مقاومت نماید .

 2. پرورش عقلی : تا سطح تفکّر و ادراک کودک بالا رفته و نسبت به اشیاء و امور دارای رأی صحیح و نظر عمیق و توانایی بر استدلال منطقی شود .

3. پرورش اخلاقی : تا کودک به فضایل آراسته شود و دارای اراده ی قوی گردد . وقتی افراد یک جامعه از نظر جسم وروح و عقل سالم باشند ، آن جامعه مترقّی و از انحراف مصون خواهند بود .

وظیفه ی تربیت این است که سلامتی روانی افراد را حفظ نموده و وجدان آن ها را برای آن که دارای احساس و شعور دقیق گردند ، تغذیه کنند و میان فرد و محیط هماهنگی و تناسب ایجاد نماید . همچنین تربیت ، می خواهد فرد را طوری پرورش دهد که بتواند خود را در اجتماع منسجم ساخته و در میان افراد جامعه ـ که خود نیز یکی از آن ها است ـ کامیاب گردد ؛ تا در پیشرفت جامعه سهیم بوده و نیرویی باشد که به ضمیمه ی نیروهای دیگر ، جامعه را به منتهای ترقّی و کمال برساند . ضرورت تربیت برای فرد ، کمتر از ضرورت غذا برای جسم نیست . همان طوری که حفظ و بقاء حیات انسان به غذا و خوراک بستگی دارد ، همین گونه تربیت نیز ضامن نوعی از حیات و زندگی است و زندگی بارور و سالمی را برای انسان فراهم می سازد . دوره ی کودکی می توان گفت طولانی ترین و بهترین دوره ی زندگانی بشر است ، عالی ترین فرصت برای بهره ور ساختن حیات و زندگی می باشد . کودک در این دوره به پدر ومادر خود متکی است ودوران اتّکا کودک به پدر ومادر طولانی است و لذا فرصت تربیت نیز طولانی خواهد بود و اگر از این فرصت به طور شایسته بهره برداری شود بهترین نتایج و ثمرات تربیتی به دست خواهد آمد . - عوامل تربیت : فرد در زندگانی تحت تأثیر عوامل گوناگون قرار دارد که از گذشته در او اثر کرده و پیوسته این عوامل در او تأثیر می کند . تربیت می خواهد این عوامل را به مصلحت فرد متوجّه ساخته و یا احیاناً از آثار سوء آن بکاهد و آن ها عبارتند از : الف) خانه یا خانواده : تأثیر خانه و خانواده در فرد نامحدود است و می توان گفت که پایه های تربیتی فرد در خانه نهاده شده است چون محیط خانه با فضایی که ایجاد استقرار روانی در کودک می نماید و فرصتی که برای ارضاء تمایلات و جنبش ها و غرایض کودک فراهم می سازد همگی آن ها در طرز رشد او مؤثّر است . و همچنین خانه با ترتیب و نظم و زیبایی و نظافت و تصویرها و مناظری که در آن دیده می شود در شعور و وجدان کودک مؤثّر است . ب) مدرسه : نظر به این که تمام ملّت ها کوشش می کنند کودکان خود را درست تربیت نمایند و از زیان عوامل پیش بینی نشده و همچنین از آثار غائله و بازده ی سوء محیط بد خانوادگی بکاهند مدرسه را تأسیس کردند تا یک محیط تربیتی که اجتماع آن را پذیرفته و دولت ها نیز از آن به منظور خدمت به اجتماع حمایت می کنند ، آماده شوند . ج) جمعیّت های دینی و اخلاقی : در عصرهای گذشته و همچنین درعصر کنونی جمعیّت های دینی و اخلاقی مانند وعّاظ به شغل تربیت افراد مشغول بوده و هستند و همچنین جماعاتی به عنوان مساعدت به ملّت ها که ظاهراً رنگ دینی نیز دارد از طریق فراهم آوردن اسباب بازی برای کودکان و القاء کنفرانس ها و مناظره ها و انتشارات تربیت افراد را به عهده گرفته اند . د) عوامل پیش بینی نشده : عوامل دیگری هم وجود دارد که آن ها پیش بینی نشده اند و ناخودآگاه در طرز رشد کودک بسیار مؤثّر هستند . وقتی ما بخواهیم کودکی را تربیت کنیم باید جوانب مختلف آن را در نظر بگیریم : به جسم و عقل و روان و وجدان او توجّه نماییم ، چنان که در تربیت او باید در نظر بگیریم که کودک یکی از اعضاء اجتماع است ، و اجتماع در او ، و او در اجتماع اثر می گذارد . و نیز باید در نظر گرفت که کودک موجود زنده ای است که در یک محیط طبیعی زیست می کند ، که در مقابل آن خاضع می باشد و یا احیاناً آن را به نفع و مصلحت خویش مسخّر خود می نماید .

منبع : اسلام و تعلیم و تربیت ، دکتر سید محمد باقر حجتی