مدرسه علمیه طوبی بهبهان

بانوی مهتابی و می تابی تو بی بی

نیلوفـر آبــی مــردابی ، تــو بـی بی

قطحـــی مـــرد افتــــاده اینجـــا بیــن مـــــردم

شب هاست از غربت نمی خوابی ، تو بی بی

اینجـا مدینه شهر بی پیغمبری هاست

یک مرد با غیرت نمی یابی ، تو بی بی

بعد از سقیفه حیدرت را می کشیدند

بایـد که مولا را تو دریابی ، تو بی بی

شایــــــد کبـــــــود بازوانــــــت درد دارد

یا از غم حیدر تو بی تابی ، تو بی بی ؟

باریـــده بر قبــر عمویـــت ، نیمــه ی روز

بارانی از چشم ترت بی بی ، تو بی بی

امشب شب تا اوج با این آسمان است

تـو فاطمه ، بانوی مهتابـی ، تو بی بی

یا نه تـو سیب باغ فردوسی در اینجا

ساقی علی و کوثر نابی ، تو بی بی

در خاک پنهان نه ! مشو هفت آسمانم !

با آب مـی شویـد علـی ، آبی تو بی بی

زائر صدایــت می کنــد یا فاطمـه جان !

ما بین قبری یا که محرابی ، تو بی بی

بانـــوی آب و آیینـــه ، تندیــس ایثار

سربند پیشانی طلّابی ، تو بی بی

مهــدی غریـــب و زائـــر قبـــر غریبت

تو زائر مهدی و سردابی ، تو بی بی

خانم هاجر زرگوش (استاد) – شهریور 1384