مدرسه علمیه طوبی بهبهان

- آکواریوم

دانشمندی آزمایش جالبی انجام داد . او در میان آکواریوم یک دیوار شیشه ای قرار داد که آن را به دو بخش تقسیم می کرد .

در یک بخش ماهی بزرگی قرار داد و در بخش دیگر ماهی کوچکی که غذای مورد علاقه ی ماهی بزرگ تر بود . ماهی کوچک تنها غذای ماهی بزرگ بود . دانشمند به او غذای دیگری نمی داد . او برای شکار ماهی کوچک ، بارها و بارها به سویش حمله برد . ولی هر بار با دیوار شیشه ای برخورد می کرد . همان دیوار شیشه ای که او را از غذای مورد علاقه اش جدا می کرد .

پس از مدتی ماهی بزرگ از حمله و یورش به ماهی کوچک دست برداشت . او باور کرده بود که رفتن به سوی آن آکواریوم و شکار ماهی کوچک امری محال و غیرممکن است .

در انتها دانشمند ، شیشه ی بین دو بخش آکواریوم را برداشت ولی دیگر هیچ گاه ماهی بزرگ به ماهی کوچک حمله نکرد و به آن سوی آکواریوم نیز نرفت ؛ گرچه دیوار شیشه ای دیگر وجود نداشت اما دیواری که در ذهن ماهی بزرگ ساخته شده بود ، هیچ گاه فرو نریخت . دیواری که از دیوار واقعی سخت تر و بلندتر می نمود و آن دیوار ، دیوار بلند باور خود بود .

و چه زیبا فرمود امیر سخن علی بن ابیطالب (علیه السّلام) : « چون سختی ها به نهایت رسد ،گشایش پدید آید و آن هنگام که حلقه های بلا تنگ گردد ، آسایش فرا رسد » .

[ نهج البلاغه ، حکمت 351 ]