مدرسه علمیه طوبی بهبهان

ـ دیدگاه اسلام و قرآن :

از دیدگاه اسلام ، ارتباط دوستانه و صمیمی میان دو جنس مخالف فقط در چهارچوب ازدواج معنا دارد در اجتماع با رعایت موازین اسلامی و حفظ حجاب و عفاف در عرصه‌های علمی و مشارکت‌های اجتماعی قابل قبول است و شارع مقدّس آن را نفی نمی کند . از این رو در اسلام رابطه‌ی دوستی بین پسر و دختر معنا ندارد . البتّه روش اسلام : « مخالفت با اختلات دختر و پسر است» نه « مخالفت با شرکت دختر و پسر در مجامع عمومی با حفظ حریم » . این نهی در اسلام به معنای طرد فرد از جامعه و جلوگیری از فعالیّت‌های اجتماعی نیست بلکه حفظ حریم میان مرد و زن و عفّت و حیا را مورد تأکید قرار می دهد . امّا متأسّفانه در بعضی جاها این ارتباط مورد نظر اسلام و طبق موازین اسلام رعایت نشده و مشکلاتی را پدید می آورد که باید در فکر راه چاره‌ي آن بود .

ـ وضع مطلوب در روابط دختر و پسر :

رابطه‌ی دختر و پسر نوعی رفتار اجتماعی محسوب می شود بنابراین قبل از اینکه معتقد به نفی هرگونه ارتباط و یا رابطه‌ی بدون مرز میان آنها باشیم بهتر است اندکی به واقعیّت‌های موجود در جامعه بپردازيم . از طرف ديگر آموزش روابط سالم میان دختر و پسر نیاز اساسی جامعه‌ی کنونی است که متأسّفانه چندان مورد توجّه قرار نگرفته است . برای نشان دادن وضعیّت مطلوب و حدود ارتباط مناسب میان این دو جنس می توان به ویژگی‌ها و خصوصیّات زیر اشاره کرد :

1- شناخت واقعیّت‌های جنس مخالف

2- اجتناب از خیال پردازی و تصوّر رویایی در مورد جنس مخالف

3- از بین بردن ترس‌ها ، دلهره‌ها ، هیجان‌ها ، احساس خصومت و خشونت نسبت به جنس مخالف

4- حفظ خونسردی و صلابت شخصیّت ، به هنگام برخورد با جنس مخالف

5- برخورد مبتنی بر احترام با مراعات حدود شرعی در مورد محرم و نامحرم و حلال و حرام

6- فقدان روابط پنهان با جنس مخالف و مشورت با والدین در این گونه موارد

7- اجتناب از برقراری روابط صمیمانه با جنس مخالف قبل از عقد شرعی

8- نداشتن رفتار سبک ، خودنمایی و جلب توجّه جنس مخالف در مجالس مختلف

فرازی از مقاله خانم فریده صحرارو (فارغ التحصیل) - مسابقه رشد 2