مدرسه علمیه طوبی بهبهان

حکمت 364 نهج البلاغه :

به جابر بن عبدالله انصاری فرمود : ای جابر برپایی دین و دنیا به چهار چیز است : بخشنده ای که به احسان خویش بخل نورزد ، و فقیری که آخرت خود را به دنیا نفروشد .

بنابراین هرگاه عالم علمش را ضایع کند جاهل از یاد گرفتن ننگ دارد و هرگاه ثروتمند در انفاق و احسان بخل ورزد ، فقیر آخرتش را به دنیا می فروشد .

ای جابر ، کسی که از نعمت های الهی فراوان برخوردار است ، مراجعین نیازمند در بین مردم به او فراوانند . پس اگر کسی در آن نعمت ها برای خدا کار کند خداوند نعمت ها را برایش پایدار نگه دارد و آنکه آن نعمت ها را آن طور که واجب است به مصرف نرساند ، نعمت را از او می گیرد و نابود می کند .

میلاد باسعادت دهمین اختر تابناک امامت و ولایت را ابتدا به ساحت مقدّس امام زمان (عج الله تعالی فرجه الشریف) و سپس عموم شیعیان تبریک و تهنیت عرض می‌نماییم .

کرامت امام هادی ( علیه السلام)

ـ حلّ مشکل همسایه :

یونس نقّاش در سامراء همسایه‌ی امام هادی (علیه السلام) بود و پیوسته به حضور امام شرفیاب می‌شد و به آن حضرت خدمت می‌کرد . یک بار در حالی که می‌لرزید ، خدمت امام آمد و عرض کرد (مولای من ! وصیت می‌کنم با خانواده‌ام به نیکی رفتار نمایید ) . امام فرمود : (چه شده است؟)

عرض کرد :آماده مرگ شده‌ام .

امام با تبسّم فرمود : چرا ؟            

عرض کرد : (مو سی بن بغا) (از سرداران و درباریان قدرتمند عباسی) نگینی به من داد تا برآن نقشی بزنم و آن نگین از خوبی به قیمت در نمی‌آید . وقتی خواستم نقش کنم ، نگین شکست و دو قسمت شد . فردا روز وعده است که نگین را به او تسلیم نمایم ، موسی بن بغا یا مرا هزار تازیانه می‌زند یا می‌کشد .

ادامه »

وصف واقعه‌ی غدیر خُم

او آمد از دیار عاشقان ، از تبار باران با موجی از نور و ایمان و ارادتی خالصانه از بارگاه حق تعالی که پا به سوی دیار حق نهاد و آخرین زیارت معبود را با نور دیده‌ی حق به پایان برد و آنگاه از سوی عرش کبریایی نوری از دیدگاه آسمان نیلگون به پایین فرود آمد و آنگاه سخن خود را با بیان جاودانه به نور حق نبوّت اعلام کرد : «  الیوم اکملت لکم دینکم و اتممت علیکم نعمتی و رضیت لکم الاسلام دیناً» (سوره مائده / 3)

پس نبی ما آن سرلشکر نبوّت و معدن رسالت به سوی آخرین نقطه دیار خُم ندا برداد که ای یاران و ای همراهان ! سراپا گوش فرا دهید که از سوی معبود جانها همی دارم پیامی رسا و شیوا ، پیامی که از نای حق بر زمین فرود آمد و با توجه به آن ، سعادت و کمال حق را به جا خواهید آورد و خوشی دنیوی و اخروی خود را بر روی زمین بنیان خواهید کرد .

آنگاه زنگوله‌های شتران ، پیر و جوان ، خرد و کلان از صدا باز ایستاد بر صحرای پهناور خُم فرود آمدند تا ندای لبّیک گویان نبوّت را بشنوند و آن را برای سرای ابدی محفوظ بدارند ، پس خورشید عالمتاب نبوّت از گذشته تا به حال بر آنها سرود دینداری و مردانگی خواند و آنها را به برابری و برادری باز خواند و دست‌های ستاره‌ی امامت ، نور حق ، حیدر کرّار را بر دست‌های خود به سوی عرش کبریایی بالا برد و ندای وصی و جانشینی را بر آنها بازگو کرد و از دل و جان از آنها به اطاعت و برادری و جانشینی گفت و صدای لبّیک گویان خود را بلند کرد و پس از سالها رنج و عناب و انجام مشقّات فراوان ، هم اینک طبل شیپور خود را از اتمام دین کامل کرد و آن را به ستاره‌ی تابان امامت واگذار کرد .

آنگاه همانان که از پشت ، دست‌های دسیسه‌ی خود را آشکار کردند و در سقیفه بر تار و پود اسلام و دین نبوّت سنگ زدند ، آمدند و با سرور و شادی به حیدر کرّار تهنیت گفتند و عهد جاودانه بستند و در آخر همه همراه با ستاره‌ی نبوّت به سوی دیار خود رهسپار شدند .

ولی دیری نپایید که از سرای آنها بعد از غروب آن ستاره‌ی همام برق غضب و آتش فرو ریخت و او را از سلاح خلافت منع کرد و خانه‌ی گل ریحانه‌ی نبی را به آتش کشیدند و در سقیفه عهد و پیمان خود بشکستند و بر زنگوله‌های بی دینی و نفرت خود ندا دردادند ولی آنچه باقی مانده است ، نور است و ایمان ، عشق است و وجود ، و هر روز بر طبل ایمان و معرفت شیعه نواخته می‌شود و دست دشمنان و بی دینان و وهّابیّت شکسته می شود . 

                                                                        (نوشته نرگس آچاک پور)

تاریخ در مورد سیّد حمیری یکی از شعرای  بزرگ زمان امام صادق (علیه السّلام) می‌نویسد : که ایشان به حضرت علی (علیه السّلام) ارادت عجیبی داشت و اشعار زیادی در مناقب اهل بیت به ویژه حضرت علی (علیه السّلام) سروده  بود ؛ لکن شارب الخمر هم بود و روز آخر عمرش عدّه‌ای از بستگان و تجّار بغداد اطراف بسترش نشسته بودند . دیدند چهره‌اش در حال احتضار سیاه شد . سرزنش کردند ، گفتند تو که سال‌ها دم از محبّت علی می‌زدی و می‌گفتی از ساعت احتضار تا قیام بهشت و جهنم ، به دست علی است ؛ این است جواب محبّت‌‌ها وگفتن فضایل و مناقب علی ، تو او را از خلفای راشدین افضل می‌خواندی و دیگران را طعن و لعن می‌کردی پس کو قدرت امام تو . سیّد حمیری در آن حال گفت : یا ابوالحسن راضی مباش دشمنان مرا سرزنش کنند عمری در مناقب و حمد و ثنای تو دم زدم و همه مردم مرا از ارادتمندان تو می‌دانند سزاوار نیست مرا پیش دشمنان شرمنده کنی .

ناگهان دیدند نقطه سفیدی در صورتش پیدا شد . آرام آرام تمام صورت را فرا گرفت ، بلند   شده ، نشست و قلم وکاغذی برداشت چیزی نوشت و زیر سرش گذاشت . چشم ها را بر هم گذاشت و از دنیا رفت .

وقتی بلندش کردند ، دیدند یک دو بیتی به این مضمون (مردم گمان می‌کنند علی دوستانش را فراموش می‌کند به خدا قسم اشتباه می‌کنند هرگز علی بن ابیطالب محبّان خود را از یاد   نمی‌برد ؛ معلوم شد که خدا دوستان علی را توبه نکرده از دنیا نمی برد و حضرت علی بن ابیطالب هم دوستان خود را رها نمی‌کند هر چقدر خطاکار باشند در آن لحظه آخر به فریادشان می‌رسد و آنها را موفّق به توبه می‌کند) .

کیمیایی است عجب دوستی آل علی

                                                   که نباید ز کسی منّت اکسیر کشید

تا صورت پیوند جهان بود ، علی بود

                                       تا نقش زمین بود و زمان بود ، علی بود

پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) فرموده‌اند : هر کس یکی از فضائل و مناقب علی ابن ابیطالب را نقل کند ، زبانش تا قیامت گرفتار گناه و معصیت نخواهد بود و هر شنونده‌ای که آن را برای دیگران نقل کند و به دست دیگران بدهد ، همه‌ی آنها از عذاب الهی در امان خواهند بود .

باز می‌فرمایند : محبّت و ارادت به حضرت علی بن ابیطالب حسنه‌ایست که هیچ معصیتی به آن ضرر نمی‌رساند و دشمنی با وجود اقدس علی ، گناه و معصیتی است که هیچ عمل صالحی و هیچ عبادتی به صاحب عبادت نفعی نمی‌رساند .

خداوند متعال به عزّت و جلالش سوگند یاد کرده : اگر کسی به اندازه‌ی خردلی از حبّ علی در دل داشته باشد ، او را به جهنّم نَبَرَد و عذاب نکند .