مدرسه علمیه طوبی بهبهان

در کوچه ها نسیم بهشت محرم است           این شهر بی مجالس روضه جهنم است

پیراهن سیاه عزاداری شما                       زیباترین تجلی عشق مجسم است  

شکر خدا که هیئت مان باز دایر است          شکر خدا که بر سر این کوچه پرچم است

بیرون ندیده اید زنی ایستاده است ؟           بالش شکسته است و قدش هم کمی خم است

لبخند تلخ فاطمه بر تک تک شما              یعنی خوش آمدید و همان خیر مقدم است

من که ندیدمش دم در خب شما چطور ؟     صد حیف سوی چشم گناه کار ما کم است

پرواز می کنیم از این پیله های تنگ          فصل بلوغ شیعه یقینا محرم است

در مجلس عزای امام قتیل اشک              روضه به شور و واحد و نوحه مقدم است

کاروان در مسیر نامعلوم / اندکی از مسیر باقی بود 

دختری مهربان و بازیگوش / بازهم در کنار ساقی بود

 پیش عمه کنار هم با هم /هر دوشان مهربان پر از احساس 

 بود ساقی اسیر این دختر / دخترک عاشق عمو عباس 

 عاشق خنده های شیرینش / عاشق ابشار مویش بود

این گذشت و گذشت تا اینکه /چشم بر راه قطره ای باران 

 دید ، دارد، عمو ابالفضلش / مشک بر دوش می رود میدان 

 مثل ماهی دور از دریا /دولب کوچکش به هم می خورد 

 دید بابا ، بدون او برگشت / با خودش گفت پس چرا بابا 

با عمو رفت و بی عمو برگشت؟ / در دلش شور زد و یک دفعه 

 با نگاه رباب او همدرد / بی صدا داد زد عمو عباس 

 بخدا تشنه نیستم بر گرد /مثل باران به هر طرف بارید

تا زمین خورد ناگهان بر نی / سر ساقی به سمت او چرخید 

 دخترک ناگهان پرید از خواب / روی پیشانی اش پر از شبنم

 و عمو بود گفت با لبخند /خواب دیدی نترس من هستم

 برق چشمان دختراز شادی / گفت دیگر خیال من تخت است 

 زندگی بی تو را نمی خواهم / در کنارت رقیه خوشبخت است 

من فدای تو میشوم آخر / کاش تعبیر خواب این باشد 

 داشت عباس باخودش میگفت/ کاش خوابت فقط همین باشد

آمد محرّم نبض عالم ایستاده                      از حرکتش حتی زمین هم ایستاده
ما پیرو دستور «فابک للحسین» یم                   بر آفتاب دیده ، شبنم ایستاده
وقتی که پا در این حسینیّه نهادم                    بر تو سلام از دور دادم ایستاده
جارو کش فرش عزایت جبرئیل است              فرشی که رویش عرش اعظم ایستاده
دم : «یا حسین» و بازدم : «جانم حسین» است      نامت میان نوحه و دم ایستاده
پیش خدا روز قیامت سر بلند است                 هر کس که پای تو مصمّم ایستاده
باید یزیدی های این امّت بدانند!                   که شیعه در خط مقدّم ایستاده
وَ الله که از هر عذابی در امان است               سینه زنی که زیر پرچم ایستاده
از بس «أنا العطشان» تو خورده به گوشش           از جوشش خود چاه زمزم ایستاده
ده روز دیگر خواهری در بین گودال                  پهلوی جسم نامنظّم ایستاده
(خانم آمنه جعفری)