مدرسه علمیه طوبی بهبهان

آمد محرّم نبض عالم ایستاده                      از حرکتش حتی زمین هم ایستاده
ما پیرو دستور «فابک للحسین» یم                   بر آفتاب دیده ، شبنم ایستاده
وقتی که پا در این حسینیّه نهادم                    بر تو سلام از دور دادم ایستاده
جارو کش فرش عزایت جبرئیل است              فرشی که رویش عرش اعظم ایستاده
دم : «یا حسین» و بازدم : «جانم حسین» است      نامت میان نوحه و دم ایستاده
پیش خدا روز قیامت سر بلند است                 هر کس که پای تو مصمّم ایستاده
باید یزیدی های این امّت بدانند!                   که شیعه در خط مقدّم ایستاده
وَ الله که از هر عذابی در امان است               سینه زنی که زیر پرچم ایستاده
از بس «أنا العطشان» تو خورده به گوشش           از جوشش خود چاه زمزم ایستاده
ده روز دیگر خواهری در بین گودال                  پهلوی جسم نامنظّم ایستاده
(خانم آمنه جعفری)