نکته های نورانی
خشونت و سختگیری
پیامبراکرم (صلیاللهعلیه وآله و سلّم) فرمود : « إنّی اَکرَهُ اَن اَرا فی دِینِکُمُ الغِلظَهَ » من هرگونه خشونت را در گفتار و رفتار دینی شما روا نمیشمرم .
نکتهها :
1ـ آئین آسمانی اسلام ، آئین صلح و صفا و صمیمیّت است . در تعلیمات پیشوای این آئین ، هرگونه خشونت و تندیهای بیجا و افراطی ، نه تنها نسبت به دیگران مردود و مذموم است ؛ بلکه بر خود نیز ، نباید سختگیریهای خستهکننده و رنجآور را تحمیل کرد ؛ چراکه پیامبر این دین میفرماید : دین اسلام ، دینی استوار و دارای تعالیمی منطقی است . پس با ملایمت و ملاطفت در آن وارد شوید و عبادت خدا را بر بندگان خدا تحمیل نکنید که اگر چنین کردید ، همانند آن سوار درماندهای خواهید بود که نه راهی را پیموده است و نه مرکبی بر جای باقی گذاشته است « إنَّ هذا الدّینَ مَتینٌ ، فَاَوغِلُوا ، فِیهِ بِرِفقٍ ، و لا تُکَرِّهُوا عِبادَهَ اللهِ إلی عِبادِ اللهِ فَتَکُونُوا کَالرّاکِبِ اَلمُنبَتِّ الذی لا سَفَراً قَطَعَ و لا ظَهراً أبقی » .
2ـ اسلام برای پیشبرد افکار و اندیشههای خود ، بر جنگ و روشهای جنگی تکیه نکرده است . اینکه برخی از مستشرقین گفتهاند ؛ اسلام با زور شمشیر پیش رفته است ، سخنی غلط و غیر قابل اثبات است ؛ زیرا هر مکتبی که تعلیماتش بر پایهی محبّت و انسان دوستی استوار شده باشد و با معیار عدالت و انصاف ، ساماندهی امور بشر را بخواهد ، نمیتواند از روشهای خشونتآمیز غیراخلاقی و انسانی بهره بگیرد ، و لذا پیشوایان معصوم اسلام ، همیشه برای تحقّق آرمانهای الهی ، روشهای منطقی و انسانی را بر جنگ ، که امری خشن و خسارتبار میباشد ، ترجیح دادهاند و با ایجاد فضای مسالمتآمیز که در سایهی صلح به وجود میآید ، راه خود را دنبال کردهاند . حضرت علی (علیهالسّلام) میفرماید : من صلح و سازش را ، مادامی که مایهی وهن اسلام نباشد ، مؤثّرتر از جنگ یافتهام « وَجَدتُ اَلسالَمَهَ مالَم یَکُن وَهنٌ فی الإسلامِ ، اَنجَحَ مِنَ القِتالِ » .
3ـ خدای اسلام که خالق هستی است و انسان را به عنوان برترین موجود عالم خلقت به وجود آورد ، با اینکه قادر و حکیم و علیم میباشد و هیچ نیازی به بندگانش ندارد ؛ ولی نسبت به مخلوقات خود کمال محبّت و رحمت را دارد و ما او را با صفاتی چون «رحمان » ، « غفور » ، « ودود » و … میشناسیم و هر کسی با او در هر مرتبه و موقعیّتی میتواند ارتباط برقرار کند .
4ـ پیامبر اسلام ، پیامبر رحمت و رأفت است ، او با اینکه در محیط آمیخته به عدالت و خشونت به دنیا آمده و بخش قابل توجّهی از عمر شریفش را در فضای آلوده به جهل بیدادگری سپری کرد ؛ ولی غبار ظلمت و کینهورزی هرگز بر دامن ، آن شخصیّت مطهّر ننشست . او هیچگاه از آن همه ستمی که بر وجود نازنینش روا داشتند ، کینهای به دل نگرفت ، زبان به نفرین نگشود ، رفتارش را با غلظت و خشونت در نیامیخت ، چتر محبّت و رحمت را بر سر همگان گسترده داشت تا جایی که قرآن کریم او را با صفت رحمت میستاید ، رحمتی نه برای مسلمانان ؛ بلکه رحمتی برای جهانیان ، «رَحمَهً لِلعالَمین» .
