مدرسه علمیه طوبی بهبهان

خشونت و سخت­گیری

پیامبراکرم (صلی­الله­علیه وآله و سلّم) فرمود : « إنّی اَکرَهُ اَن اَرا فی دِینِکُمُ الغِلظَهَ » من هرگونه خشونت را در گفتار و رفتار دینی شما روا نمی­شمرم .

نکته­ها :

1ـ آئین آسمانی اسلام ، آئین صلح و صفا و صمیمیّت است . در تعلیمات پیشوای این آئین ، هرگونه خشونت و تندی­های بی­جا و افراطی ، نه تنها نسبت به­ دیگران مردود و مذموم است ؛ بلکه بر خود نیز ، نباید سخت­گیری­های خسته­کننده و رنج­آور را تحمیل کرد ؛ چراکه پیامبر این دین می­فرماید : دین اسلام ، دینی استوار و دارای تعالیمی منطقی است . پس با ملایمت و ملاطفت در آن وارد شوید و عبادت خدا را بر بندگان خدا تحمیل نکنید که اگر چنین کردید ، همانند آن سوار درمانده­ای خواهید بود که نه راهی را پیموده است و نه مرکبی بر جای باقی گذاشته است « إنَّ هذا الدّینَ مَتینٌ ، فَاَوغِلُوا ، فِیهِ بِرِفقٍ ، و لا تُکَرِّهُوا عِبادَهَ اللهِ إلی عِبادِ اللهِ فَتَکُونُوا کَالرّاکِبِ اَلمُنبَتِّ الذی لا سَفَراً قَطَعَ و لا ظَهراً أبقی » .

2ـ اسلام برای پیشبرد افکار و اندیشه­های خود ، بر جنگ و روش­های جنگی تکیه نکرده است . اینکه برخی از مستشرقین گفته­اند ؛ اسلام با زور شمشیر پیش رفته است ، سخنی غلط و غیر قابل اثبات است ؛ زیرا هر مکتبی که تعلیماتش بر پایه­ی محبّت و انسان دوستی استوار شده باشد و با معیار عدالت و انصاف ، ساماندهی امور بشر را بخواهد ، نمی­تواند از روش­های خشونت­آمیز غیراخلاقی و انسانی بهره بگیرد ، و لذا پیشوایان معصوم اسلام ، همیشه برای تحقّق آرمان­های الهی ، روش­های منطقی و انسانی را بر جنگ ، که امری خشن و خسارت­بار می­باشد ، ترجیح داده­اند و با ایجاد فضای مسالمت­آمیز که در سایه­ی صلح به وجود می­آید ، راه خود را دنبال کرده­اند . حضرت علی (علیه­السّلام)            می­فرماید : من صلح و سازش را ، مادامی که مایه­ی وهن اسلام نباشد ، مؤثّرتر از جنگ یافته­­ام « وَجَدتُ اَلسالَمَهَ مالَم یَکُن وَهنٌ فی الإسلامِ ، اَنجَحَ مِنَ القِتالِ » .

3ـ خدای اسلام که خالق هستی است و انسان را به عنوان برترین موجود عالم خلقت به وجود آورد ، با اینکه قادر و حکیم و علیم می­باشد و هیچ نیازی به بندگانش ندارد ؛ ولی نسبت به مخلوقات خود کمال محبّت و رحمت را دارد و ما او را با صفاتی چون «رحمان » ، « غفور » ، « ودود » و … می­شناسیم و هر کسی با او در هر مرتبه و موقعیّتی می­تواند ارتباط برقرار کند .

4ـ پیامبر اسلام ، پیامبر رحمت و رأفت است ، او با اینکه در محیط آمیخته به عدالت و خشونت به دنیا آمده و بخش قابل توجّهی از عمر شریفش را در فضای آلوده به جهل بیدادگری سپری کرد ؛ ولی غبار ظلمت و کینه­ورزی هرگز بر دامن ، آن شخصیّت مطهّر ننشست . او هیچ­گاه از آن همه ستمی که بر وجود نازنینش روا داشتند ، کینه­ای به دل   نگرفت ، زبان به نفرین نگشود ، رفتارش را با غلظت و خشونت در نیامیخت ، چتر محبّت و رحمت را بر سر همگان گسترده داشت تا جایی که قرآن کریم او را با صفت رحمت می­ستاید ، رحمتی نه برای مسلمانان ؛ بلکه رحمتی برای جهانیان ، «رَحمَهً لِلعالَمین» .

« اينَ مبيدُ اهلِ الفُسوقِ والعصيان … أين طامسُ آثارِ الزّيغِ و الأهواء » ؛ كجاست آنكه اهل فسق و عصيان و ظلم را نابود مي­كند و هلاك مي‌گرداند ، كجاست آنكه آثار انديشه باطل و هواهاي نفساني را محو و نابود مي‌سازد ».  امروز جهان تشنه­ی نگاه توست كه تفسير ناب عدالت است . امروز جهان در هجوم ابرهاي سرد و سنگين گرفتار شده است و ذرّات همه زمزمه سر مي‌دهند :« أين الأقمارَ المُنيرة ؟» ، « أين الأنجم الزّاهِرة ؟»كدامين عصر جمعه ، دست در دست شقايق‌ها ، دعاي سمات مي‌خواني ؟ … بر كدامين مصلّاي توحيد ، نماز جمعه مي‌خواني تا به رداي سبزت اقتدا كنيم ؟ … از كدام سمت ، از كدام سو اسب ظهور تو پيش مي‌تازد ؟كدام ساحل را لنگر انداخت‌هاي كه دست امواج از دامنت كوتاه است ؟كدام ساعت ، قدم‌هاي سپيدت ، پيكر خيابان‌هاي شهر را متبرّك مي‌كند ؟اين انتظار سخت را كدام طلوع ، به پايان مي‌رساند ؟… نگاه كن ! … روي جمعه‌ها گرد غربت نشسته است . زخم‌هاي كهنه ، امروز دهان باز كرده­اند و تو را فرياد مي‌كشند . ببين نقطه نقطه­ی شهر با «ندبه»و «عهد»و «اللهم كن لوليّك»روشن شده است.  بغض‌هايمان را ببين كه در اين دعاها مي‌ريزيم ؛ انتظار ، پشت انتظار ! راستي اگر تو نبودي ؛ آسمان چگونه استوار بر جاي مي‌ماند ؟..  . چگونه    زمين ، اين همه رنج و ستم را بر شانه‌هايش تاب مي‌آورد ؟ … امروز را ببين ، فلسطين در زير چكمه‌هاي صهيونيسم ، امّا قلّاب­سنگ‌ها هم‌چنان مي‌تازند به اميدي كه تو بيايي و انتقام علي اصغرهاي شش ماهه را  بگيري ، نوزاداني كه در آغوش مادرها نخنديده ، چشم فرو بستند!  لبنان را كه زير موشك باران استوار ايستاده است تا پرچم حزب الله را به دستان مقتدر تو بسپارد!  عراق را ببين ، در و ديوارش تو را ندبه مي‌كند و افغانستان و … جهان در عطش جرعه­اي عدالت ، مي‌سوزد . انتظار ، آتش گرفته است و عقربه‌هاي ساعت از اين همه چرخيدن و به جايي نرسيدن ، خسته شده است .

به راستي امروز كجاي جهان ايستاده‌اي ؟ يارانت را مي­بيني كه فرياد سر مي­دهند : هيهات منّا الذّلةچرا كه يقين دارند:  فانّ حزب الله هم الغالبون  .مي‌شود اين روزها تو را صدا نزنيم ؟ !مي‌شود اين روزها به يادت نباشيم ؟! مي‌شود اين روزها نامت را زمزمه نكنيم ؟! مي‌شود اين روزها چشم انتظار آمدنت نباشيم ؟! اين باران‌هاي هميشه سرب ، اين توفان‌هاي هميشه آهن ، اين گردبادهاي هميشه گرسنگي خسته‌مان كرده است . چشم‌هايي را كه از فلسطين تا كشمير به خاطر عدالت ، به جاده‌هاي انتظار خيره مانده‌اند ، جهانياني را كه از ايسلند تا دماغه­ی اميد در انتظار عدالت مي‌سوزند و شانه‌هاي خسته­اي كه در طول تاريخ ، زخم‌هاي بي­شماري را تحمّل كرده‌اند ، را درياب . گفتي : سرزمين دلتان بُتكده شد . پس حالا آسمان غرق ابابيل شود ، مي­آيم و اينك آسمان دلهايمان غرق ابابيل است . بيا تا جمعه‌ها با تو معنا بگيرد و عدالت پرچم هميشه سرافراز خود را بر بام جهان برافروزد.  «اللهمّ هَب لَنا رأفَتَه وَ رَحمَته و دُعاءهُ وخَيرَه » .                                            

نویسنده :  زهرا رضاييان                                   

ـ بکوش در آبادانی دنیای خود ؛ چنان چه می­خواهی دائم در آن زندگی کنی . [امام علی (ع)]

ـ نشانه و مشخّصه­ی عاقل­ترین مردم ، خوش اخلاق­ترین آنهاست . [امام صادق (ع)]

ـ کسی که زبانش را حفظ کند ، خدا عیب او را می­پوشاند . [امام علی (ع)]

ـ قیمت و ارزش هرکس به اندازه­ی کاری است که به خوبی می­تواند انجام دهد . [امام علی (ع)]

ـ بالاترین ارزش برای انسان این است که راهی به شناخت خویش پیدا کند . [امام علی (ع)]

ـ کلمات ، حباب آبند و اعمال ، قطره­ی طلا . [ضرب­المثل شرقی]

ـ کار ، ریشه­های تلخ و میوه­های شیرین دارد . [ضرب­المثل آلمانی]

ـ نگارش اندیشه­ها ، سرمایه­ی آینده است . [ضرب­المثل اسپانیایی]

ـ چنان باش که بتوانی به هرکس بگویی : مثل من رفتار کن . [کانت]

ـ برای پیشرفت و پیروزی سه چیز لازم است : اوّل پشتکار ، دوّم پشتکار ، سوّم پشتکار . [لرد آدیبوری]

ـ میراثی گرانبهاتر از راستی و درستی نیست . [شکسپیر]

ـ زینت انسان در سه چیز است : علم ، محبّت ، آزادی . [افلاطون]

ـ کسی که حرف می­زند ، می­کارد و آنکه گوش می­دهد ، درو می­کند . [ضرب­المثل آرژانتینی]

کمترین فاصله از دشمنی تا دوستی : یک لبخند است .

کمترین فاصله از جدایی تا پیوند : یک قدم است .

کمترین فاصله از توقّف تا پیشرفت : یک حرکت است .

کمترین فاصله از عداوت تا صمیمیّت : یک گذشت است .

کمترین فاصله از شک تا پیروزی : یک شهامت است .

کمترین فاصله از عقب­گرد تا جهش : یک جهش است .

کمترین فاصله از نفرت تا علاقه : یک محبّت است .

کمترین فاصله از خسّت تا سخاوت : یک محبّت است .

کمترین فاصله از صلح تا جنگ : یک جرقّه است .

کمترین فاصله از آزادی تا زندان : یک غفلت است .