مدرسه علمیه طوبی بهبهان

تا ملاقات خدا راهی در پیش است که باید گام به گام و پله پله پیموده شود ، با پای عمل.

یادمان باشد که هنوز در پله‌ی اوّل هستیم .

حکایتی از دفتر ششم مثنوی مولانا :

حکایت آن شخص که در بغداد خواب دید که آنچه می‌طلبی به مصر وفا شود . آنجا گنجی است در فلان خانه . چون به مصر آمد کسی گفت : من خواب دیده‌ام که گنجی است به بغداد در فلان خانه « خانه‌ی همین شخص ! » آن شخص فهم کرد که آن گنج در مصر گفتن ، جهت آن بود که او را یقین کنند که در غیر خانه‌ی خود نمی‌باید جستن . ولیکن این گنج یقین ، جز در مصر حاصل نشود ! حکابت واقعی زیر هم ، نسخه‌ی امروز ماجراست :

کسی زیر بار سنگین مشکلات اقتصادی بود . این در و آن در می‌زد برای وام گرفتن . این مرکز قرض الحسنه ، آن بانک و … امّا موفّق نمی‌شد . از یک طرف هم همسرش اصرار می‌کرد که حوض قدیمی وسط حیات را خراب کن . و این مرد که دنبال وام و پول بود به سخن همسر خود گوش نکرد بالاخره ناچار شد آن خانه را بفروشد . کسی خانه را خرید و تصمیم گرفت حوض وسط حیات را خراب  کند . اوّلین کلنگی که زد ، صدای جرینگ جرینگ بلند شد ! خمره‌ی پر از سکّه‌های طلا ! بله ! از خود بطلبد هر آنچه خواهی که تویی ، و به قول حافظ :

سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

وآنچه خود داشت ز بیگانه تمنّا می‌کرد

صاحب خانه خمره‌ی سکّه‌ها را با خوشحالی برداشت . امّا فکر نکرد که اگر بیشتر زمین را حفر کند به خمره‌ی بزرگ‌تری می‌رسد و اگر بیشتر و بیشتر حفر کند ، به چاه نفت می‌رسد .

حکایت ، حکایت زندگی خود ماست که برای رسیدن به ثروت یا علم یا معنویّت ، این در و آن در زده‌ایم و نتیجه نگرفته‌ایم . گرچه تجربه کرده‌ایم که تمام موفّقیّت‌ها از درون خودمان می‌جوشد ، امّا دریغ از یک کلنگ اندیشه ! و یا اگر کلنگی زده‌ایم به اوّلین دستاورد بسنده کرده‌ایم و به سرابی سیراب شده‌ایم . دریغ . دریغ . از این همه غفلت .

این تعبیر منسوب به امیر مؤمنان علی (علیه السّلام) است که « تو گمان می‌کنی جرم و جسم کوچکی هستی ؟

در حالی که در درونت عالم بزرگی نهفته است » . ¹

ـــــــــــــــــــــــــــــ

1. الاربعین ، الشیخ الماحوزی ، ص 281