مدرسه علمیه طوبی بهبهان

یکی از روشهای بسیار موثر در تربیت نوجوان ، تشویق کارهای خوب است . اصولا تشویق در روح و نهاد نوجوان اثر فوق العاده ای دارد و او را به انجام کارهای نیک ترغیب می کند . هر انسانی طبعا خودش را دوست دارد و اصولا تشویق در روح و نهاد نوجوان اثر فوق العاده ای دارد و او را به انجام کارهای نیک ترغیب می کند . هر انسانی طبعا خودش را دوست دارد و می خواهد دیگران به شخصیت او احترام گذارند و از او قدر شناسی کنند ، حال اگر نوجوان در کارهای خوب مورد تحسین قرار گیرد، به آن کارها متمایل می گردد و بالعکس ، اگر مورد ناسپاسی و بی توجهی قرار گرفت ، از آن امور دلسرد گردیده و دلزده می شود . حضرت علی (ع) می فرمایند ، هرگز نیکوکار و بدکار پیش تو یکسان نباشد ، زیرا چنین روشی نیکوکار را از کار نیک بی رغبت ساخته و بدکردار را به کار بد سوق می دهد .

برای مفید واقع شدن تشویق ، اصول زیر باید رعایت شوند : 1. کار یا اخلاق نیک نوجوان ، مورد تحسین واقع شود، نه خود او ، تا ارزش کار نیک را دریابد . 2. کار کودک واقعا شایسته تشویق باشد و تشویق تنها برای دلخوش کردن موقت او بکار نرود . 3. تشویق صورت رشوه به خود نگیرد ، مثلا به کودک نگویند : اگر برادرت را اذیت نکردی ، به تو شیرینی می دهم . چون  در این صورت تصورخواهد کرد که هر وقت به او شیرینی ندادند می تواند برادرش را اذیت کند . 4. علت تشویق باید معین باشد تا کودک بداند برای کدام کار شایسته ای تشویق شده است . 5. تشویق در حضور جمع اثر بیشتری دارد ، بخصوص اگر کودک را به غرور و خود بینی مبتلا می سازد . 6. تشویق و تحسین نباید از حد معقول و متناسب خود تجاوز کند ، زیرا کودک را به غرور و خودبینی مبتلا می سازد . 7. مشوق نباید به صورت غایت و هدف در آید ، در تشویق ها هدف مورد تاکید و تشریح قرار گیرد و چنان نشود که وسیله جای هدف را بگیرد .

اسلام مهر و عطوفت و نرمش را بیش از روشهای دیگر ، در تربیت موثر و مفید می داند ، هر چند در بعضی موترد لازم است در مقابل خطای کودک عکس العمل مناسب نشان داد. زیرا اگر در برابر کار زشت کودک عکس العمل مناسب انجام نشود، زشتی آن در نظرش کاسته شده و چه بسا به آن کار عادت کند.