شعری از آیت الله صافی گلپایگانی در وصف امام زمان (عج)
«یا ابا صالح المهدى ادرکنى»
یا امام العَصـر یا کـهفَ الاَمــان یا جمـال الکَون یا قطبَ الزَّمــان
اى ز فیـضت مـا سِوالله بـرقـرار وى طفیل هستیات کـون و مکان
اى سپـهر عـدل و مصباحِ یقیــن وى جـابت قبــلهی کرّوبیــان
بنــدهی درگــاه تـو افـلاکیــان ریزهخـوار خوانِ تو پیر و جوان
اى نگـهدارنــدهی دیــن خــدا و پنـاه و مُنجـى مستـضعفان
صبر ما زین شام هجران شدتمام رفت از کف طاقت و تاب و توان
الفـــراقُ الفــــراقُ الفــــراق الامــــانُ الامــــانُ الامـــان
لا تدعنـا فى النـوائبـ الغیــاث ادرکــ العبـد الضعـیف المستـهان
حجّتــ اللّهـى و مصبـاحِ هـدى ز امـر یـزدانى به عـالم حکمران
آنکه سربگذاشت بر خاکِ درت خاک درگاهش بود رشک جنان
لاینـال الجـنة الّا من یکــون شیعة المهـدى امـام انس و جان
من تورا تا جُستهام حق جُستهام اى سـلیل خاتــم پیــغمبــران
هر که سر برتافت از درگــاه تو گشـت محکـوم عذابـ جـاودان
در جلال و قدر تو حیران عقول در بیــان مـدح تـو الکن زبــان
یا امیـنَ الله عَجِّــل فى الظّهـور وانْصُـرِ الاِسـلام بِالنّصـرِ العیــان
اوفِتاده دیـن و احکــام خــدا شرح و تفسیرش به رأى جاهلان
در نظامات و هدایت هاى شـرع بابـ تحـ ریف آمـده انـدر میان
ریشــهی بیداد و نامـردى بزن پُر ز انصاف و عدالت کن جهان
کاخ استکباریـان کن منــهدم سرنـگون کـن رایت وهّابیــان
یا ولــىَّ الله «لطفى» را مخواه بیشاز این اندرفراقت خسته جان