مدرسه علمیه طوبی بهبهان

   السّلام ای وادی کـرب بلا  

  السّلام ای سرزمین پر بلا
                                السّلام ای جلـوه­گاه ذوالمنن                          

        السّلام ای کشته­های بی­کفن

از پرهاى سوخته و خیمه­هاى خاکستر ، چهل روز مى­گذرد ؛ از شانه­هاى بى­ تکیه­گاه و چشم­هاى به خون نشسته ، از لحظاتى که سیلى مى­وزید و صحرا در عطشى طولانى ، ثانیه­هایش را به مرگ مى­بخشید .

حالا چهل روز است که مرثیه­هامان را در کوچه­هاى داغ ، مکرّر مى­کنیم .

چهل شب است که بر نیزه شدن آفتاب را سر بر شانه­هاى آسمان مى­گرییم .

« اى چرخ ! غافلى که چه بیداد کرده­اى» .

از شام تا کربلا ، از کربلا تا شام ، حکایت سرهاى جسور شماست که شمشیرها را به خاک افکند .

من از روایت خونابه و خنجر مى­آیم ؛ از شعله­هاى به دامن نشسته و فریادهاى بى­یاورى .

امروز ، اربعین خورشید است . نگاه کن چگونه پرندگان ، بر شاخه­هاى درختان روضه مى­خوانند ؛ چگونه ابرها ، فشرده فراقى عظیم ، پهنه‌ی زمین را مى‌بارند !

رفته­اید و پس از شما ، جادّه­ها ، اسیر زمستانى همیشگى­اند . پرواز ناگهان شما آتشى است که هرگز فرو نمى­نشیند .

زخم عاشورا همیشه تازه است . پاییز را دیده­اى ، چگونه نوباوگان تابستان را به زمین مى­ریزد و سر و روى جهان را به زردى مى­نشاند ؟! اکنون دیرى است که پروانه­هاى هاشمى‌مان را شعله­هایى یزیدى ، بر تپّه­هاى خاکستر فرو ریخته­اند .

دیرى است که گیسوان کودکى رقیّه را بادهاى یغماگر ، با خویش برده‌اند .

زمین ، پاییزش را از یاد مى‌برد ، امّا زخم عمیق عاشورا را هرگز .

سال‌ها مى‌گذرد و ما همچنان سوگ کبوترانى آزاده را بر سینه مى‌کوبیم .

وقتى به مدینه النّبى رسیدیم ، مبادا کسى جلوى قافله‌ی اسراى کربلا ، گوسفندى را سر ببرد ! این کاروان ، از سفر چهل روزه با سرهاى بریده بر بالاى نى مى‌آید.

نگذار هیچ لاله‌اى را در رثاى شهدایمان پرپر کنند ! سراسر خاک کربلا ، پر بود از گلبرگ­هاى خونین و پاره­اى که از هر سو مرا صدا مى‌زدند : « أخَىَّ اخىَّ » .

اجازه نده کسى بر سر و رویش خاک بریزد ؛ هنوز باد ، گرد و خاک کوچه­هاى کوفه و شام را از سر و روى زنان و کودکان عزادار نبرده است . این صورت‌هاى کبود و دست‌هاى سوخته ، نیازى به گلاب‌افشانى ندارند ؛ هنوز اربعین گل‌هایى که با تشنه کامى بر خاک و خون افتادند ، نگذشته است . بگو پاى برهنه به استقبالمان نیایند ؛ این کاروان پر است از کودکانى که پاى پُرآبله دارند . سفارش کن شهر را شلوغ نکنند و دور و برمان را نگیرند ، ما از ازدحام نگاه‌هاى نامحرم و بیگانه بازگشته‌ایم .

بگذار آسوده‌ات کنم بشیر !

دل زینب (علیهاالسّلام) براى خلوت مزار جدّش پر مى­کشد تا به دور از چشم خونبار رباب و سکینه و سجّاد (علیه‌السّلام) و این کاروان داغدار ، پیراهن کهنه و خونین حسین (علیه السّلام) را بر سر و روى خویش بنهد و گریه­هاى فروخورده‌ی چهل روزه­اش را یک سره رها سازد .

درسی که اربعین به ما می‌دهد ، زنده نگهداشتن یادِ حقیقت و خاطره‌ی شهادت در مقابل طوفان تبلیغات دشمن است .