هارونالرّشید به امام موسی کاظم (علیه السّلام) نامه نوشت مرا با سخن کوتاهی موعظه کن . امام (علیه السّلام) در پاسخ چنین نوشت : در هر آنچه میبینی ، حادثهای نهفته است . 2
چنان که ذکر شد ، مطابق با جهانبینی الهی ، در و دیوار و زمین و آسمان و همه چیز با ما حرف میزند . به عبارت دیگر تمام پدیدهها ، ظاهری دارند و باطنی . سخنگویی ظواهر از بواطن ، میشود موعظه ؛ و شنیدن سخن پدیدهها ، با عبور از ظاهر و باطن ، میشود عبرت .
و عبرتگیری کار ماست ، کار دشوار اندیشه . و با این اندیشه و عبرتگیری است که موعظه کارگر و مؤثّر میشود . امّا اگر دنیا را دارای ظاهر و باطن ندانیم و یا از این ظواهر به دنبال باطنی نباشیم ، اهل غفلت خواهیم بود .
« یَعلَمُونَ ظَاهِراً مِنَ الحَیَاهِ الدُّنیَا وَ هُم عَنِ الاَخِرَهِ هُم غَافِلُونَ » . 3
پس چنین رابطه و زنجیرهای وجود دارد :
آیات ـ اندیشه ـ عبرت .
آیات ـ عدم اندیشه ـ غفلت
کارِ دشوار و حلقهی مفقوده ، همان حلقهی وسطی است : اندیشه !
قرآن کریم میفرماید این چنین خداوند آیات خود را برای شما تبیین میکند شاید بیندیشید . « کَذَالِکَ یُبَیِّنُ اللهَ لَکُمُ الآیَاتِ لَعَلَّکُم تَتَفَکَّرُونَ » . 4
و امام صادق (علیه السّلام) فرمود : بیشترین عبادت ابوذر که رحمت خدا بر او باد ، اندیشیدن و عبرتگرفتن بود . 5
و احادیث فراوانی که عبادت ، به زیادی نماز و روزه نیست ، بلکه به تفکّر است ، و ساعتی تفکّر از هفت سال یا هفتاد سال بهتر است .
اگر قدری بیندیشیم ، مشمول دعای خیر امیر مؤمنان علی (علیه السّلام) میشویم که فرمود : رحمت خدا بر آن انسانی باد که بیندیشد و عبرت گیرد ، و عبرت گیرد و بینا شود . 6
رحمت خدا که در حدیث فوق از آن یاد شده ، چیز عجیب و غریبی نیست . همان نتایج اندیشه و عبرت است که آن حضرت در حدیث دیگری فرمود : هر که زیاد عبرت گیرد ، کمتر بلغزد . 7
و فرمود : عبرت گرفتن ، عصمت و مصونیّت (از گناه و خطا) به بار میآورد .
چه رحمتی بالاتر از این ! 8
ـــــــــــــــــــــــــــــ
2. بحارالانوار ، ج 71 ، ص 324
3. سوره روم / 7
4. سوره بقره / 219
5. الخصال ، ج 1 ، ص 42
6. غررالحکم ، 5206
7. همان ، 8056
8. همان ، 879