مدرسه علمیه طوبی بهبهان

فاطمه بانوی هر دو عالم است                  فاطمه قلبش سرای ماتم است

همسـر پـاک علیِ مرتضاسـت                 مـادر و آرامِ جانِ مصطفاسـت

فاطمـــه آلالـة بـاغ نبـی اســت             همنشین و یار مولایش علی است

گر مزارش مخفی و بی‌سایه است             با دل هـر عاشقی همسایـه اسـت

چون پرستوی شکسته بال و پَر              چون گـل لاله پُـر از داغ و شرر

قد کمان شد سرو سبز قامتش                دیـدن روی پـدر شـد حاجتش

در میـان باغ بـودش در نمـاز                  با خدای خویش در راز و نیاز

ناگهان کوبیـد درب خانه را                      ناسزا می‌گفت صاحبخانه را

چون بتول ، دستگیرة در را کشید            ضربتی محکم به پهلویش رسیـد

گفت یا حیدر کجایی یا علی                   ناله می‌کرد و صدا می‌زد أبی

آسمـان از غـم برایش تیـره شد             بر دلِ خونِ علی ، غم چیره شد

ماه را آن شب علی تیمار کرد                 یـاد روز وصلـت دلــدار کـرد

گفت یا زهـرا کجا ؟ بی من نرو              روحِ من هستی ، جدا از تن نرو

ای گــل ریحـانــة بـاغ رسـول              گشتم از زخم دلِ تو ، من ملول

گفت آن پهلوشکسته از جفا                    یا علی تو را به حقّ مصطفی

مخفیانه دفن کن جسم مرا                     تا نیابـد دشمنـم قبـر مـرا

گفت زهرای مطهّر ایـن کلام                 عاقبت عمرم به دنیا شد تمام

شب که شد مولا علی با آه و درد          مـاه را با اشک­هایش خـاک کـرد

لیلا خوشبخت (طلبه پایه سوم)

مردی تاجر در حیاط قصرش ، باغ بسیار زیبایی را به وجود آورده بود . هر روز بزرگ‌ترین سرگرمی و تفریح او ، گردش در باغ و لذّت بردن از گل و گیاهان آن بود تا اینکه یک روز به سفر رفت . در بازگشت ، در اوّلین فرصت به دیدن باغش رفت . امّا با دیدن آنجا ، سر جایش خشکش زد … .

تمام درختان و گیاهان در حال خشک شدن بودند . رو به درخت صنوبر که پیش از این بسیار سرسبز بود ، کرد و از او پرسید که چه اتّفاقی افتاده است ؟

درخت به او پاسخ داد : من به درخت سیب نگاه می­کردم و با خودم گفتم که من هرگز نمی‌توانم مثل او چنین میوه­های زیبایی بار بیاورم و با این فکر چنان احساس ناراحتی کردم که شروع به خشک شدن کردم … .

مرد بازرگان به نزدیک درخت سیب رفت ، امّا او نیز خشک شده بود … !

علّت را پرسید و درخت سیب پاسخ داد : با نگاه به گل سرخ و احساس و بوی خوش آن ، به خودم گفتم که من هرگز چنین بوی خوشی از خود متصاعد نخواهم کرد و با این فکر شروع به خشک شدن کردم .

از آنجایی که بوته‌ی یک گل سرخ نیز خشک شده بود ، علّت آن پرسیده شد . او چنین پاسخ داد : من حسرت درخت افرا را خوردم ؛ چراکه من در پاییز نمی‌توانم گل بدهم . پس از خودم ناامید شدم و آهی بلند کشیدم . همین که این فکر به ذهنم خطور کرد ، شروع به خشک شدن کردم .

مرد در ادامه‌ی گردش خود در باغ متوجّه‌ی گل بسیار زیبایی شد که در گوشه‌ای از باغ روییده بود .

علّت شادابی‌اش را جویا شد . گل چنین پاسخ داد : ابتدا من هم شروع به خشک شدن کردم ؛ چراکه هرگز عظمت درخت صنوبر را که در تمام طول سال سرسبزی خود را حفظ می‌کرد ، نداشتم و از لطافت و خوش‌بویی گل سرخ نیز برخوردار نبودم . با خودم گفتم : اگر مرد تاجر که این قدر ثروتمند ، قدرتمند و عاقل است و این باغ به این زیبایی را پرورش داده است ، می‌خواست چیز دیگری جای من پرورش دهد ، حتماً این کار را می‌کرد . بنابراین اگر مرا پرورش داده است ، حتماً می‌خواسته است که من وجود داشته باشم . پس از آن لحظه به بعد تصمیم گرفتم تا آنجا که می‌توانم بهترین باشم … .  

باز پنجره را می­گشایم و از دورترین نقطه­ی عالمتاب هستی رو به سوی صحرای نیلگون کرده و از چشمه­سار زلال خود آن را از دیده می­گذرانم و با بال رنگارنگ خود از این دیار پر کشیده و به سوی دورترین نقطه­ ، آن را باز خواهم کرد . آن­گاه هنگام فرود آمدن بر روی چمنزارهای دشت به تماشا خواهم نشست و با دستان کوچک خود بر مرغزارهای روزگار خواهم نوشت که ای بلبلان ، با صدای چهچهه­ی خود ، نوید طراوت و سرسبزی را سر دهید و از پروانه­های رنگارنگ روزگار خواهم پرسید که آیا به باغستان­ها و گلزارهای این دیار سر زده­اید و از بوی خوش آنها سرمست شده­اید ؟ و تو ای پرستوی زمان ، باز در هیاهوی این صحرای زیبا به چرخش درخواهی آمد و چهچهه­ی بهار را با نوک­های به آسمان درآورده­ی خود به گوش همه خواهید رسانید و از افق­ترین سرزمین­های مرزی به این دیار پا خواهید نهاد تا صدای خرّمی را به گوش چشمه­های همیشه خروشان برسانید و از چشمه­ها صدای شرشر آب­های جوشان بر بلندای کوهسارهای این دیار به سوی سرزمین­های حاصلخیز روان خواهد شد و مرغان در پی شور و شادی به این طرف و آن طرف رفته و ندای طراوت را به این زمین خسته و به خواب رفته می­رساندد و آن­گاه از دل زمین رویایی­ترین نقش و نگارها که مخملی از بوته­های سرسبز باغ عشق می­باشند ، به این زمین لبخند خواهند زد و نیلوفران آبی همچون سبدی از نور و صفا بر این صفحه­ی روزگار ، امید خواهند داد و در آخر شادی و مبارکی را برای مردمان این سرزمین مژده خواهند داد که آمد ؛ آمد از کوهساران مشتی از خرمن­های سبز ، بلبلانی با صدای شادی ، پروانه­هایی با بال­های رویایی که ای انسان­ها بیدار باشید که این سرزمین به خواب رفته­ی روزگارِ سردِ اسفند با برف و باران ، رخت بست و بهار خوشی و شادی به پا خواست و کودکان در کوچه و بازارهای شهر و روستا هلهله به پا می­دارند و زنان و دختران نیز از سرِ کوچه و برزن فرش برمی­تابانند و مردان در پی بازارهای نوروزی به سوی رزق و روزی می­باشند و همه جا نام خوش « نوروز آمد » ، برپاست . 

از هر کوی و برزن ، سفره­ی هفت سین ما نقش و نگار مهر و محبّت می­گیرد و قرآن و سبزه­ی آن نوری برای فردای دیگر و دعای تحویل سال ، بانگی برای طلوعی دوباره و آن­گاه هنگام تحویل سال بر زبان خواهیم گفت :

یا مقلّب القلوب و الابصار ؛ که تو ای خدای منّان با دوستی این سرزمین پُر از طراوت و شادابی برای ما طلوعی دیگر در پیش خود نگه دار و طلوع فجر و ظهور آقا هرچه سریع­تر بگردان .

آمین یا ربّ العالمین

              طلبه پایه دوم (نرگس آچاک پور)

در قسمت اوّل ، چهار موضوع را به اختصار ذکر کردیم : 1. نماز ؛ 2. دعا در قنوت نماز ؛ 3. قرآن ؛ 4. نماز شب . و اکنون به 10 موضوع دیگر اشاره می­کنیم :

1.        توسّل به ائمّه­ی اطهار(علیهم­السّلام)

آیت الله سیّد علی آقا قاضی در یکی از نامه هایش چنین مرقوم فرمودند : « …. و تمام طرق …. توسّل به ائمّه­ی اطهار (علیهم­السّلام) و توجّه تام به مبدأ است.  چون که صد آمد ، نود هم پیش ما است . با دراویش و طریق آنها کاری نداریم.  طریقه ، طریقه­ی علماء و فقهاست ، با صدق و صفا » .

2.       توسّل به حضرت سیّدالشّهدا (علیه السّلام(

محال است انسانی به جز از راه سیّدالشّهدا (علیه السّلام) به مقام توحید برسد.  سریان فیوضات و خیرات از مسیر حضرت سیّدالشّهدا (علیه­السّلام) است و پیشکار این فضیلت هم حضرت قمر بنی هاشم ابالفضل العبّاس (علیه السّلام) است .

3.       دعا برای فرج امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشّریف)

از آن چیزها که بسیار لازم و با اهمّیّت است ، دعا برای فرج حضرت حجّت ـ صلوات الله علیه ـ در قنوت نماز وتر است ؛ بلکه در هر روز و در همه­ی دعاها.

4.       دل هیچ کس را نرنجانید !

دیگر آنکه ، گرچه این حرف­ها آهن سرد کوبیدن است ، ولی بنده لازم است بگویم اطاعت والدین ، حُسن خلق ، ملازمت صدق ، موافقت ظاهر با باطن و ترک خدعه و حیله و تقدّم در سلام و نیکویی کردن با هر برّ و فاجر، مگر در جایی که خدا نهی کرده . الله الله الله که دل هیچ­کس را نرنجانید!

تا توانی دلی به دست آور / دل شکستن هنر نمی­باشد

5.       رفع ناراحتی­های روحی

آن مرحوم در هنگام اضطراب و ناراحتی­های روحی ، خواندن این کلمات را سفارش می­کردند : «لا اله الا الله وحده لا شریک له ، له الحمد و له الملک و هو علی کل شیء قدیر ، أعوذ بالله من همزات الشیاطین و أعوذ بک ربی من أن یحضرون إن الله هوالسمیع العلیم ؛ هیچ معبودی جز خداوند یکتای بی­شریک وجود ندارد و ستایش و حکومت مخصوص اوست و او بر هر کاری تواناست . از وسوسه­های شیاطین به خدا پناه می­برم و به تو پناه می­برم ای پروردگارم از اینکه نزد من حاضر شوند . همانا خداوند شنوا و داناست ».

6.       حقّ النّاس

آیت الله نجابت نقل می­کند : وقتی که بنده مشرّف شدم خدمت ایشان ، فرمودند : «  هر حقّی که هر کس بر گردن تو دارد باید اداء کنی .

خدمت ایشان عرض کردم :مدّتی قبل در بین شاگردهایم که نزد بنده درس طلبگی می­خواندند ، یکی خوب درس نمی­خواند . بنده ایشان را تنبیه کردم . اذن از ولیّ او هم داشتم در تربیت . در ضمن اینجا هم نیست که از او طلب رضایت کنم . می­فرمودند : « هیچ راهی نداری ، باید پیدایش کنی . گفتم آدرس ندارم ، گفتند باید پیدا کنی .

آقای قاضی فرمودند :هر حقّی که برگردنت باشد تا اداء نکنی باب روحانیّت ، باب قرب ، باب معرفت باز شدنی نیست . یعنی اینها همه مال حضرت احدیّت است . و حضرت احدیّت رضایت خود را در راضی شدن مردم قرار داده است ».

7.       رفع گرفتاری

علامه لاهیجانی انصاری روزی از ایشان پرسیدند که در مواقع اضطرار و گرفتاری چه در امور دنیوی و یا در امور اخروی و بن بست کارها ، به چه ذکری مشغول شویم تا گشایش یابد ؟

در جواب فرمودند : « پس از 5 بار صلوات و قرائت آیة الکرسی در دل خود بدون آوردن به زبان بسیار بگو :
«اللهم اجعلنی فی درعک الحصینة التی تجعل فیها من تشاء ؛ بار پروردگارا! مرا در حصن و پناهگاه خود و در جوشن و زره محکمت قرار بده که در آن هرکس را که بخواهی قرار می­دهی تا گشایش یابد » .

8.       حضور قلب

حجّت الاسلام آقای دکتر مرتضی تهرانی می­فرمایند : « آیت الله قاضی در پاسخ شخصی که از ایشان تقاضای سفارش کرد ، فرمودند : قلم و کاغذ از جیبت درآور و بنویس:

سررشته­ی دولت ای برادر به کف آر / وین عمر گرانمایه به خسران مسپار

یعنی همه جا با همه کس در همه جا / می دار نهفته چشم دل جانب یار

9.       برآورده شدن حاجت

مرحوم قاضی قرائت دعای زیر(دعای سریع الاجابه ، مفاتیح الجنان) را به مدّت چهل شب ، هر شب یک تا صد بار برای برآورده شدن حاجت سالکان درگاه الهی مفید می­دانستند:

إلهی کیف أدعوک و أنا أنا و کیف أقطع رجایی منک و أنت أنت ؟ إلهی أذا لم أسئلک فتعطین فمن ذا الذی أدعوه فیعطینی ؟ ألهی إذا لم أدعک فستجیب لی ، فمن ذا الذی أدعوه فیستجیب لی ؟إلهی إذا لم أتضرع إلیک فترحمنی فمن ذا الذی أتضرع إلیه فیرحمنی ؟ إلهی فکما فلقت البحر لموسی و نجیته أسئلک أن تصلی علی محمد و آل محمد و إن تنجینی مما أنا فیه و تفرج عنی فرجا عاجلا غیر أجل بفضلک و رحمتک یا أرحم الراحمین.

10.   تقویت حافظه

آن مرحوم برای تقویت حافظه ، خواندن آیت الکرسی و معوّذتین (دو سوره­ی مبارکه­ی ناس و فلق) را سفارش می­فرمودند.

مطالب زیر گزیده­ای از توصیه­ها و وصایای آیت الله سیّد علی قاضی (ره) استاد اخلاق حضرت علامه طباطبایی و حضرت آیت الله بهجت است که به شاگردان و اطرافیان خود فرموده­اند و ما آنها را به اختصار ذکر می­نماییم. باشد که کلامش چون صاعقه­ای بر قلبمان بدرخشد و راهنمایمان در تاریکی‌ها باشد.

1.       نماز

شما را سفارش می­کنم به اینکه نمازهایتان را در بهترین و با فضیلت­ترین اوقات آنها به جا بیاورید و آن نمازها با نوافل ، 51 رکعت است ؛ پس اگر نتوانستید ، 44 رکعت بخوانید و اگر مشغله­های دنیوی نگذاشت آنها را به جا آورید ، حدّاقل نماز توّابین را بخوانید [ نماز اهل انابه و توبه هشت رکعت هنگام زوال است] .

مرحوم علامه طباطبایی و آیت الله بهجت از ایشان نقل می­کنند که می­فرمودند: « اگر کسی نماز واجبش را اوّل وقت بخواند و به مقامات عالیه نرسد ، مرا لعن کند» .

مرحوم آقای سیّد هاشم رضوی هندی می­فرمایند:  روزی یکی را به محضر آقای قاضی آوردند که مثلاً آقا دستش را بگیرد و راهنمایی­اش کند . مرحوم آقای قاضی فرموده بودند:   « به این آقا بگویید که نماز را در اوّل وقت بخواند» . بعد معلوم شد که آن آقا وسواس در عبادات داشته و نماز را تا آخر وقت به تأخیر می­انداخته است.

امّا وصیّت­های دیگر ، عمده­ی آنها نماز است. می­فرمودند نماز را بازاری نکنید اوّل وقت به جا بیاورید با خضوع و خشوع . اگر نماز را تحفّظ کردید همه چیزتان محفوظ می­ماند و تسبیح صدّیقه­ی کبری (سلام الله علیها) که از ذکر کبیر به شمار می­آید و آیت الکرسی در تعقیب نماز ترک نشود .

2.       دعا در قنوت نماز

آقای قاضی به شاگردان خود دستور می­دادند این دعا را در قنوت نمازهایشان بخوانند: « اللهم ارزقنی حبّک و حبّ ما تحبه، و حبّ من یحبّک، والعمل الذی یبلغنی إلی حبّک واجعل حبّک احبّ الاشیاء إلی » .

3.       قرآن

آقای سیّد محمد حسن قاضی می­فرمایند : « چند سفارش ایشان عبارت است از: اوّل روخوانی قرآن . می‌فرمودند قرآن را خوب و صحیح بخوانید . توصیه­ی دیگر ایشان راجع به دوره­ی تاریخ اسلام بود . می­فرمودند یک دوره تاریخ اسلام را از ولادت حضرت پیغمبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) تا 255 هـ.ق یا 260 هـ.ق بخوانید . و بعد از عمل به اینها می­فرمودند برو نماز شب بخوان ! »

آیت الله قاضی در نامه­ای به آیت الله طباطبایی می­فرمودند : «دستورالعمل ، قرآن کریم است ؛ فیه دواء کل دواء و شفاء کل عله و دوا کل غله علماً و عملاً و حالاً.

آن قره العیون مخلصین را همیشه جلوی چشم داشته باشید و با آن هادی طریق مقیم و صراط مستقیم سیر نمایید و از جمله سیرهای شریف آن قرائت است به حسن صورت و آداب دیگر ، خصوص در بطون لیالی… »

و نیز:« بر شما باد به قرائت قرآن کریم در شب با صدای زیبا و غم انگیز ، پس آن نوشیدنی و شراب مؤمنان است. تلاوت قرآن کمتر از یک جزء نباشد. »

4.       نماز شب

« امّا نماز شب پس هیچ چاره و گریزی برای مؤمنین از آن نیست ، و تعجّب از کسی است که می­خواهد به کمال دست یابد و در حالی که برای نماز شب قیام نمی­کند و ما نشنیدیم که احدی بتواند به آن مقامات دست یابد مگر به وسیله­ی نماز شب. »

علامه طباطبایی می­فرمودند:«چون در نجف اشرف برای تحصیل مشرّف شدم ، از نقطه نظر قرابت و خویشاوندی گاه گاهی به محضر مرحوم قاضی شرفیاب می­شدم تا یک روز در مدرسه­ای ایستاده بودم که مرحوم قاضی از آنجا عبور می‌کردند.  چون به من رسیدند ، دست خود را روی شانه­ی من گذاردند و گفتند: ای فرزند ! دنیا می­خواهی نماز شب بخوان ، آخرت می­خواهی نماز شب بخوان!»

حاج سیّد هاشم حدّاد می­فرمودند:«مرحوم آقا خودش این طور بود و به ما هم این طور دستور داده بود که در میان شب وقتی برای نماز شب برمی­خیزید ، چیز مختصری تناول کنید ، مثلاً چای یا دوغ یا یک خوشه انگور یا چیز مختصر دیگری که بدن شما از کسالت بیرون آید و نشاط برای عبادت داشته باشید . »