مدرسه علمیه طوبی بهبهان

بحث فعلى ما در اين است كه اسباب ورود به بهشت در چيست ؟ و چه وسايلى انسان را در راه رسيدن به اين كانون موهبت الهى كمك مى كنند. در زير به پاره اى از اين وسايل اشاره مى گردد:

1. ایمان و عمل صالح                              
2. تقوی و خداترسی
3. احسان و نیکوکاری                              
4. جهاد و شهادت
5. ترک هواپرستی                                  
6. تقدّم در کارهای خیر و ایمان
7. هجرت                                              
8. صبر و تحمل در برابر سختی ها
9. استقامت در راه حق                            
10. اطاعت خدا و رسول
11. اخلاص                                              
12. صدق و راستی
13. اهتمام به نماز

1- ايمان و عمل صالح

نخستين چيزى كه سرمايهء اصلى نجات و خميرمايه سعادت و كليد درهاى بهشت شمرده شده ايمان وعمل صالح است , قرآن مى گويد: <و الذين آمنو عملوا الصالحات اولئك اصحابه الجنة هم فيها خالدون (بقره 82) كسانى كه ايمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند ياران بهشتند, و جاودانه در آن خواهند ماند>.

اين تعبير يا شبيه آن در آيات بسيارى وارد شده است كه تكرار آن بيانگر اهميت موضوع و توجه خاص قرآن نسبت به آن مى باشد.به اين ترتيب قرآن پرده­هاى اوهام گروهى از اهل كتاب و مقلدين آنها را در ميان اقوام و ملل ديگر, كه تصور مى كردند مسئله نجات و ورود در بهشت براساس يك سلسله روابط, يا ضوابطى غير از ايمان و عمل صالح است , پاره مى كند, و انسانها را براى ساختن خويش در دو بعد عقيده و عمل بسيج مى نمايد, و اتفاقاً آيهء مورد بحث به دنبال آياتى درباره قوم يهود است كه خود را قوم برگزيده خداوند مى دانستند, و گاهى فرزندان خدا خطاب مى كردند وحى گفتند: <اگر هم نگاه كرده باشيم جز چند روزى آتش دوزخ به ما نخواهدرسيد> گوئى عهد و پيمانى با خدا بستد بودند.

2- تقوى و خدا ترسى

عامل ديگر, تقوى و پرهيزگارى است ; كه در آيات فراوانى از قرآن مجيد نيز روى آن تكيه شده است , ازجمله در سورهء مريم بعد از اشاره به جنات عدن و باغهاى جاودانهء بهشت , و بخشى , از نعمتهاى آن مى فرمايد: <اين همان بهشتى است كه ما به ارث به بندگان پرهيزگار خود مى بخشيم > (تلك الجنة التى نورث من عبادنا من كان تقياً (مريم 63).

تعبير به <تلك > در آغاز آيه كه اشاره به دور است در واقع اشاره اى است به عظمت مقام بهشت , گوئى آنچنان والا است كه از دسترسى فكر و انديشهء ما فراتر است .

ادامه »

.          فروتني نعمتي است که مورد رشک قرار نمي گيرد . امام حسن عسگري (ع)

·         لبخند آدمي بر روي برادر ديني اش حسنه است . امام  محمدباقر ( ع)

·         هديه کينه را از دلها مي زدايد .امام  رضا ع

·         از هم صحبتي با سست رأي دوري جوييد . امام علي (ع)

·         با مردم چنان سرکنيد که دوست داريد با شما سرکنند . امام حسن (ع)

·         هيچ چيز مثل خوش خلقي زندگي را شيرين نمي کند . امام حسن (ع)

·         نصف عقل آدمي اظهار دوستي نسبت به عموم مردم است . امام رضا(ع)

·         برادرت را با نيکويي به او سرزنش کن و گزند وي را به بخشش به او ، با وي بازگردان . امام علي (ع)

·         خوش اخلاقي دوستي را پايدار مي سازد .  رسول اکرم (ص)

·         اي علي در گفتار هيچ چيزي نيست مگر با کردار . رسول اکرم (ص)

·         نيکوکاري و اخلاق خوب شهرها را آباد و عمرها را زياد مي کند . امام باقر (ع)

·         سخن چين، فتنه چند ماهه را يکساعته برپا مي کند . امام علي (ع)

·         بهترين صدقه ايجاد صلح و آشتي در ميان مردم است . رسول اکرم (ع)

·         نشانه برادري ، وفاداري در سختي و آسايش است . امام حسين (ع)                     

·         ديدار دوست ستايشي از محبت اوست . امام علي (ع)

·         آن کسي که تو را از چيز خطرناکي بترساند ، مانند کسي است که تو را به چيز شادي آوري بشارت دهد . امام علي (ع‌)

·         زکاتِ برترين موقعيت ، فروتني است . امام علي (ع‌)

·         هنگامي که مؤمن برادر ديني خود را خشمگين مي کند ، زمينه جدايي را فراهم ساخته است . امام علي (ع‌)

·         رعايت انصاف اختلافات را رفع مي کند و دوستي و مودت ايجاد مي نمايد . امام علي (ع)

·         محبوب ترين عبادت نزد خداوند شادکردن دل مؤمن است . امام محمدباقر(ع)

خورشید در حال بالا آمدن از کوه­های خسته و بیابان­های ریگزار و گرم مکّه بود و نسیمی خوش از هر سوی بر این دیار خاکی شروع به وزیدن می­کرد و بوی خوش را همراه با پیک عشق و امید به آن دیار می­آورد و ابوطالب با دلی خسته و دست‌های پینه بسته­ی خود منتظر آوای خوش و میوه­ی سرسبد هستی و گل سرسبد روزگارِ این دنیای خاکی بود و فاطمه آن بانوی جاوید و عفیف با نگاهی خسته و دلی پر از هزار امید و آرزو و در پی آمدن آن گل سرسبد و منتظر آن خورشید رخشان روزگار و بازوی راست نبی بود .

آنگاه در دمادم روز (انتهای روز) ، دردی او را فرا گرفت و ناگاه در قبله­گاه و توحیدگاه هستی آن جایگاه معبود و خانه­ی ملکوتی حق تعالی بود و شکافی عمیق بر دیوارهای آن شروع به باز کردن نمود و فاطمه با قدم­های استوار ، خود را به درون جایگاه معبود رسانید و گل همیشه بهار و حیدر کرّار با ابهّت و نوری خروشان پا به این دیار هستی نهاد و سرتاسر آن­جا پُر شد از نور عشق و هنگام آمدنش پروانه­ها رقص­کنان به دور شمع­های خسته­ی مکّه به پرواز درآمدند و بلبلان آوای عشق سر دادند و کبوتران همراه با هم سرود دینداری خواندند و گل­های روزگار به دشت­های خشک مکّه خندید و شکوفه­ها سر دادند که آمد آن مونس و همدم فاطمه ، آن شیر خدا ، حیدر کرّار و پسرعموی نبی ، بوستان علم و معرفت ، بیان­کننده­ی نهج­البلاغه ، فاتح خیبر ، آن نور عظیم حق تعالی و آمد علی ، همای رحمت که با آمدنش حلقه­ی گیتی به صدا درآمد و فاطمه خندان و شادان از آمدن همچنین دسته گلی که سر تا سر وجودش را فرا گرفته بود و تا سه روز در آنجا میهمانی لاله­های زیبای حق تعالی بود و بعد از آن با قامتی راست­کردار و عشقی جاویدان هنگامی که آن نور درخشان را در دست داشت ، پا به بیرون نهاده و بوی عطر آن همای رحمت ، همه جا را فرا گرفت و خبر آمدنش همراه با نسیم مطبوع همه جا پیچید و رجب به خود بالید که در میان روزهای خجسته و میمون و پر از راز و نیاز خود روز سیزدهم به نام علی (علیه السّلام) رقم خورد و علی گویان و علی مدد از نام 13 رجب برخاست .

آفرین بر روزگار و آفرین بر کعبه و تبریک به فاطمه و ابوطالب و خجسته باد بر پیامبر آن رسل نبوّت و مبارک باد بر فاطمه آن گوهر زیبای هستی که شاه نجف از درگه هستی پای به زمین نهاد و با آمدنش همه جا را پر از عدالت و صفا فرا گرفت و حال ، ما ، علی گویان و با مدد از پرورگار و با چشم­های به انتظار نشسته­ی خود به انتظار آن پرچم­دار حق و حقیقت می­نشینیم تا با آمدنش همه جا را پر از عشق و صفا کند و عدالت را در سر تا سر این دیار به عرصه­ی وجود بگذارد …

یا علی مدد …

طلبه پایه دوم (نرگس آچاک پور)

ای علی دوست ، ای کسی که با شنیدن منقبت علی دلت شاد می­شود ، بشنو و بترس و بلرز از این حرف . اگر دنیای امروز بخواهد علی را بشناسد ، چطور می­شناسد ؟ دو راه دارد . یک راه از طریق تاریخ است .

راه دیگر از طریق پیروان علی است . فرض کنیم یک نفر می­خواهد علی را بشناسد . می­خواهد پیروان علی ، مأمومین علی ، دنباله­روهای علی ، شیعیان علی را بشناسد ، تا علی را بشناسد .

چه می­بیند ؟ آیا علم می­بیند ؟ آیا تقوا می­بیند ؟ آیا علاقه به یتیم که در علی بود ، می­بیند ؟ آیا خدمت به مردم می­بیند که در علی وجود داشت ؟ آیا شجاعت و صراحتی می­بیند که در علی بود ؟ به هوش باش ! چگونه می­خواهی علی را بشناسی ؟ چرا سفیه باشیم ؟ چرا بی­سواد باشیم ؟ درست است که ما ننگ علی باشیم ؟ …

شخصی از حضرت صادق (ع) می­پرسد که ما نام شما را بر اولاد خود می­گذاریم ، آیا این کار به کمک ما می­آید ؟ حضرت می­فرماید : بله و « هل الدّین الا الحبُّ : آیا دین جز دوستی چیزی هست ؟ » . سپس برای اینکه اشتباه نشود ، می­گوید : « قل ان کنتم تحبّون الله فاتبعونی یحببکم الله » (آل عمران/31) ، کسی که خدا را دوست دارد ، پیرو پیغمبر خداست . بنابراین ایمان علی و کمال ایمانش موجب می­شود که جزو دین شود و پیامبر بفرماید : « لا اسئلکم علیه اجراً الا المودّه فی القربی » (شوری/23)

علی چون ایمان کامل است ، واکنش­های متفاوتی در مقابل دنیا دارد .

ادامه »

جمله­ی ذرّات عالـم خاک پای حیـدر است                    مرحبا بر دیده­ای کز عشق مولایش تر است

هر که را عشق علی در دل بود !                                    وعـده­ی دیـدار روز محشـر است

دل نبنـد بر عشـق ، غیر عشق یار                               از میان عشق­ها ، این خوش­تر است

« یا علی » گو عشق را آغاز کن                                   « یا علی » رمز نجات برتر است

هـر کـه ره گـم کـرده در وادی غم                               چاره­اش یک ذرّه عشق حیدر است

لیلا خوشبخت (طلبه پایه سوم)

[09/01/1389 ــ دوم ماه رمضان ]