مدرسه علمیه طوبی بهبهان

شهیدان زنده اند .

به یاد آزاد سازی خرمشهر !!!

« یُریدُونَ لِیُطفِوُا نُورَاللهِ و باَفواهِهِم و اللهُ متمُّ نورِه و لوکرِهَ الکافرون َ

کافران می‌خواهند تا نور خدا را به گفتار باطل و طعن و مسخره خاموش کنند و البته خدا نور خود را هر چند کافران خوش ندارند تمتم و محفوظ خواهد داشت »[ آیه 8 ، سوره مبارکه صف ]

بار دیگر استکبار جهانی و قلم به دستان مزدور و روباه صفت چهره از نفاق گوشودند و با توهین نسبت به شخصیت نورانی و معصوم امام هادی (علیه السلام) در فضای مجازی باعث آشکار شدن هرچه بیشتر مظلومیت اهل بیت پیامبر(صلوات الله علیه و آله و سلم ) شدند.

امروز به این معاندان و جاهلان اعلام می‌داریم که چهره پرفروغ امام هادی (علیه السلام ) مصداق بارز نور خداست که یُریدُونَ لِیُطفِوُا نُورَاللهِ و باَفواهِهِم و اللهُ متمُّ نورِه و لوکرِهَ الکافرون َ

آری این حرکات مذبوحانه نشانه وحشتی است که دشمنان اسلام و اهل بیت از نفوذ فرهنگ اسلامی و شیعی در سطح جهانی دارند ، ما سربازان حضرت مهدی (ارواحناه لتراب مقدمه الفداه) این حرکت خزنده‌ی دشمن را که باعث آزرده شدن قلب امام زمان (علیه السلام ) و مومنین گردیده ، محکوم کرده و از مواضع مراجع عظام تقلید و فتاوای ایشان علیه افراد توهین کننده حمایت می‌کنیم وبه حامیان پشت پرده و آشکار آنان نیز گوشزد می‌کنیم که این کارها باعث تسریع و سرنگونی شما می گردد.ان شاء الله

و السلام علیکم و رحمه الله و برکاه

مدرسه علمیه طوبی بهبهان

پیامبر اسلام حضرت محمد (ص) می فرماید :

هر که از بازار نوبری برای فرزندانش «بخرد» و بیاورد ، همچون کسی است که صدقه ای را حمل می کند تا اینکه آن را در دهانشان بگذارد و اول از دخترها شروع کند ؛ زیرا خداوند نسبت به دختران دلسوز و مهربان است و هر کس نسبت به دختران نرمی و لطافت نشان دهد ، همچون کسی است که از خشیّت خدا گریه می کند و هر که از خشیّت خدا گریه کند ، خدا او را ببخشد و هر که دختری را خوش حال کند ، خداوند او را روز قیامت خوش حال کند .

[تنبیه الغافلین ، ص 352 ، ح 526 ، احیاء علوم الدین ، ج 2 ، ص 79 / کلاهما عن انس]

سراینده‌ی گلی گم کرده‌ام

  در زمان کودکی ما یک سید نورانی در تبریز بود به نام آقا سید حسین کهنموئی ؛ خیلی فاضل و مجهول القدر بود . من نوجوان بودم و در مجلس شرح صحیفه سجادیه اش شرکت می کردم . طبع شعر داشت که در آن گاهی به ریاضی و گاهی به رجائی تخلّص می نمود . اشعار دلنشین و خالصانه ای می گفت که بسیار زود در شهرهای مختلف پخش می‌شد ، خیلی اخلاص داشت !

این شعر معروفی که زبان حال زینب بعد از شهادت حضرت ابی عبدالله (علیه السلام ) است ، مال همین سید است :

  گلی گم کرده‌ام می جویم اورا         به هر گل می رسم می‌بویم او را

   اگر یابم گلم را در گلستان               به آب دیده‌گان می‌شویم او را

اسرار حق

  هر که را اسرار حق آموختند           مهر کردند و دهانش دوختند

برای این شعر در عربی معادلی پیدا کردم از اشعار قرن ششم قمری که گوید :

  سَقَونی وَ قَالُوا لا تُغَنِّ وَ لَو سَقَوا      جبالَ حُنینٍ مَا سَقَونِی لَغَنَّت

” به من شراب آشامیدند و گفتند تغنی و آواز خوانی نکن و اگر آنچه را که به من دادند به کوههای حنین آشامیده بودند ، آن کوهها به ترنم و تغنی در می آمدند “

محبت بر اساس معرفت

شیخ الرئیس ابو علی سینا در کتاب « اشارات » جمله‌ی بسیار بلندی در علم خداوند به ذات اقدس و محبتش به ذات خویش دارد :

« بالاترین شادمان نسبت به چیزی ، ذات اقدس پروردگار  - که اول حقیقی است – نسبت به خودش می باشد ؛ زیرا او پردرک ترین موجودات نسبت به پر کمال ترین موجودات است » ک

از اینجا استفاده می شود که تمتم محبت های حقیقی ، بر اساس معرفت می باشد . هر چه معرفت بیشتر باشد ، محبت هم بیشتر می شود . امیر المومنین برای ییغمبر اکرم  بی قرار می‌شد ؛ پیامبر هم نسبت به او چنین بودند ؛ چون بهتر از هر کسی یکدیگر را شناخته‌اند .

در جلد نهم کتاب «جامع الاصول » آورده است که روزی امّ سلمه شنید که پیامبر دعایی می‌کنند : اللهُمَّ لا تُمِتِنی حتَّی تُرِیَنِی عَلِیّاً .

« خداوندا مرا نمیران تا علی را به من نشان دهی » و این زمانی بود که علی را به سفری فرستاده بودند !

شیخ حرّ عاملی در کتاب «اثبات الهداه » نقل می کند که عبای خاصی بر تن رسول خدا بود ، شخصی سوال کرد : یا رسول الله چه کسی این عبا را به شما هدیه نموده است ؟! فرمودند این را هدیه داده است وصیَّم ، وزیرم ، محبوبم ،.

                    منبع : نکته ها از گفته ها ، کزیده‌ای از سخنرانی استاد فاطمی نیا

تنها جلوی پایشان روشن بود .

آقای محمود بروجردی (داماد امام) :

در دل شب هنگامی که امام برای نماز شب برمی خاستند ، لامپ را روشن نمی کردند . بلکه از یک چراغ قوه بسیار کوچک استفاده می کردند که تنها جلوی پای ایشان را روشن می کرد . امام به آرامی راه می رفتند تا دیگران بیدار نشوند .

                              (برداشتهایی از سیره امام خمینی ، ج 1 ، ص 15)